شهید «عباس آقازاده‌ فرد»  فروردین ۱۳۴۷ در تهران به دنیا آمد. او سال 59 دیپلم خود را دریافت کرد و عضو بسیج محل شد و در سال 60 به استخدام سپاه درآمد. وی همزمان خود را برای شرکت در کنکور آماده ساخت و در سال 62 در رشته علوم اقتصاد دانشگاه تهران پذیرفته شد.  او نیز یکی از جوانان تخریبچی بود که در 5 شهریور 1365 در منطقه شیخ صالح در غرب کشور بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به شهادت رسید. «عباس»  قبل از شهادت  خوشحال بود و شوخی می‌کرد و مدام صدای مجری که خبر حمله رزمندگان را می‌داد  با لحن «شنوندگان عزیز» را تقلید می‌کرد.او می‌گفت: «شنوندگان عزیز، هم اکنون رزمندگان اسلام سر سفره شام برای خوردن نون و خربزه و تخم مرغ با هم در جدالن...» و از این گونه طنزها. ناگهان چند کامیون وارد مقر شدند که چراغ‌هایشان روشن بود و «عباس» سریع به سر جاده رفت تا ممانعت از ورود سومین کامیون به مقر کند. همان موقع بود که توپخانه عراق مقر را گلوله‌باران کرد و او کنار همان کامیون به شهادت رسید. فرازی از وصیت‌نامه شهید: بار خدایا شکر و سپاس تو را که بنده حقیرت را به سوی خود خواندی و سپاس تو را که من حقیر را لایق دانستی و از زمره شهدا قرار دادی.خدایا! من لیاقت هیچ چیز را نداشتم حتی لیاقت موجود شدن، و تو این لیاقت را به من دادی حال آنکه لیاقت آتش دوزخ را داشتم تو به من بهشت را نشان دادی.