برخی کارشناسان معتقدند جامعه فرانسه به دو قطب تقسیم شده است و تظاهرات روز شنبه جلیقه زردها و روز یک‌شنبه شال قرمزها نماد این دو قطبی است .«جلیقه زرد» ها بیشتر شهروندانی هستند که با وجود کار و درآمد، در گذران زندگی و معاش به مشکل بر‌خورده‌اند. کارمندان، کارگران و خانواده‌هایی که در حومه شهرهای بزرگ یا مناطق روستایی زندگی می‌کنند و برای رفت و آمد و زندگی روزمره به خودروی شخصی وابسته هستند. این عده حمایت 84 درصدی مردم فرانسه را با خود دارند. آنها به گفته خودشان،
« بازتاب خشم، ترس، تحقیر و نابرابری اجتماعی در فرانسه» هستند. در میان جلیقه زردها از هر طیف و طبقه اجتماعی حضور دارند؛ دانشجو، دانش آموز، پرستار، کارمند، کارگر، راننده کامیون، معلم، خدمتکار. این افراد پیش از آغاز جنبش همدیگر را نمی شناختند آنها هیچ وجه مشترکی با هم ندارند جز مشکلات مالی آخر ماه، که برای همگی یکسان است.
به گفته کارشناسان امروز جامعه فرانسه به دو بخش تقسیم شده است؛ یکی فرانسه ثروتمندان که دولت نیز با آن همراه است و یکی فرانسه فقرا که دولت نه تنها آنها را رها کرده، بلکه سیاست‌هایی را در پیش گرفته که فشار را بر این قشر افزایش داده و به سود ثروتمندان تمام می شود.تظاهرات روز یک‌شنبه شال قرمزها اولین حضور  بخش اول جامعه دو قطبی فرانسه بود. فرانسه ثروتمندان که  اعتراضات 11 هفته گذشته جلیقه زردها کسب و کار آنها را حسابی به هم ریخته است. آنها جمعیتی حداقلی در جامعه فرانسه هستند.
روز یک‌شنبه نوبت حامیان اندک ماکرون بود تا پس از 11 هفته جولان جلیقه زردها و تزلزل پایه های حکومت ماکرون به خیابان‌ها بیایند و  خشونت جلیقه زردها را محکوم کنند. آنها در حالی خشونت جلیقه زردها را محکوم کردند که یک روز قبل تر پلیس پانزدهمین جلیقه زرد را نیز با شلیک گلوله مستقیم با سلاح «فلش بال» کور کرد. برخی از شرکت‌کنندگان در این تجمع مسالمت‌آمیز که از شرق پاریس شروع شد و به میدان باستی رسید، شال قرمز رنگ به همراه داشتند و شعارهایی از جمله «خشونت را متوقف کنید» و «دست از سر جمهوری من بردارد» سر دادند. «شال قرمزها» می‌گویند با خشونت، انقلاب و انسداد راه‌ها و خدمات رسانی در روزهای شنبه ۱۱ هفته گذشته در فرانسه مخالفند. تظاهرکنندگان «شال قرمز» با پرچم‌های فرانسه و اتحادیه اروپا به خیابان آمده بودند. آن‌ها از ماموران پلیس هم تشکر کردند. تظاهرات شال قرمزها بازتاب رسانه ای کمتری داشت چرا که فضای رسانه های فرانسوی بیشتر متوجه «ژروم رودریگز » یکی از رهبران جلیقه زردها بود که روز شنبه با شلیک گلوله یک چشم خود را از دست داد و حالا در بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند.