محمدصادق شهبازی، فعال سیاسی و رسانه‌ای در فضای مجازی نوشت: اصولا به کسانی استراتژیست می‌گویند که حرف‌های قلمبه سلمبه می‌زنند. ولی استراتژیست بیش از همه کسی است که آینده را می‌بیند و تصویر درستی از آینده ترسیم می‌کند. وقتی افراد تصویر درستی از آینده دارند چارچوب ذهنی و اولویت‌ها و گرایش‌ها و بینش‌هایشان در این چارچوب تنظیم می‌شود و در این چارچوب حرکت می‌کنند.
وی افزود: برخلاف تصورات معمول، امیرحسین فردی و کیهان بچه‌هایش بیش از همه کارهایی از این دست می‌کردند. زمانی که نه کانون تفکری بود، نه اندیشکده‌ای، نه سند چشم‌اندازی و نه تصویری از پیشرفت و آینده ایران، در دهه شصت و ابتدای دهه هفتاد.(کیهان بچه ها) از ایران 20 سال بعد و 30 سال بعد تصویر می‌داد. چیزهایی که الان خیلی معمولی است ولی آن موقع آرزو بود. مثلا راه افتادن مترو تهران، برگزاری المپیادهای جهانی در تهران و اصفهان و...، رشد علمی ایران، تبدیل ایران به یکی از قطب‌های سلامت و پزشکی در دنیا و کنار اینها چیزهایی از گذشته ایران مثل کارهای علمی ابن سینا نشان می‌داد که مسیر را شدنی بنمایاند.فردی برای نسل سوم انقلاب آینده‌سازی می‌کرد. تصویر روشن امیدوارانه‌ای در فضای ناامیدی می‌داد. در اوج تهاجم فرهنگی، او تهاجم می‌کرد، نه دفاع منفعلانه.