عده‌ای خدمت پیامبراکرم(ص) عرض کردند: ما فکر می‌کنیم، همانند دیگران به تو سلام کنیم کافی نیست، بلکه همانند دیگر سران و بزرگان به حالت سجده به تو احترام کنیم. یا می‌نویسند یکی از یهودیان به نام «ابورافع» به اتفاق هیئت اعزامی نجران در مدینه خدمت پیامبراکرم(ص) اظهار داشتند، اگر مایل هستی، تو را پرستش کنیم و مقام الوهیت برایت قایل شویم (شاید فکر می‌کردند که مخالفت پیامبر(ص) با الوهیت حضرت عیسی(ع) به خاطر این است که او سهمی از این موضوع ندارد، بنابراین اگر برای او مقام الوهیت قایل شوند از مخالفت با  الوهیت عیسی(ع) دست برمی‌دارد و شاید هم این پیشنهاد توطئه‌ای برای بدنام کردن پیامبر(ص) و منحرف کردن افکار عمومی از او بود) نبی‌مکرم اسلام با نهی و جلوگیری از تعریف و تمجید و ستایش غیرمعمول و بیش از حد عده‌ای، نه تنها از افراط و تفریط در مدح و ستایش جلوگیری کرد بلکه از رفتار بعضی‌ها مانند تکفیری‌ها که خودشان بدعت‌هایی را درست می‌کردند و سپس اعلام می‌کردند که این گفته خدا و پیامبر است، جلوگیری و نهی کرده و فرمود: پناه بر خدا من اجازه نمی‌دهم کسی جز پروردگار یگانه مورد پرستش قرار گیرد، خداوند هرگز مرا به چنین امری مبعوث نکرده است.1
از ابی ذر نقل شده است که سلمان و بلال را دیدم که به سوی پیامبر(ص) می‌آیند، ناگاه سلمان روی پای پیامبر خدا افتاد و شروع کرد به بوسیدن آن. پیامبر او را از این کار بازداشت و سپس به او فرمود: ای سلمان! رفتاری را که عجم‌ها با شهریاران خود می‌کنند، با من نکن، من بنده‌ای از بندگان خدا هستم و مانند یک برده غذا می‌خورم و مانند برده نشست و برخاست می‌کنم.2
______________________
1- تفسیر مجمع‌البیان و نمونه، ذیل آیات 79 و 80 سوره آل‌عمران
2- بحارالانوار، ج 27، ص 139