روزنامه اعتماد می‌نویسد: حالا که به اینجا رسیده‌ایم به نظرم شایسته است وزارت نفت به خاطر کنار گذاشتن «کارت سوخت» در سال 94، از مردم عذرخواهی کند. شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی، دو روز پیش رسما از بازگشت دوباره «کارت سوخت» به نظام توزیع سوخت کشور خبر داده و خواستار آن شده است که مردم حداکثر تا بیست و چهارم آذرماه نسبت به ثبت درخواست خود برای دریافت کارت جدید اقدام کنند.
کارتی که در دهه هشتاد برای اجرای سهمیه‌بندی سوخت به کار گرفته شد و دوره آزمایش و خطایش را طی کرد، چرا کنار گذاشته شد؟ اگر کنار گذاشتنش درست بود چرا برگشت؟ بازگشتش به خاطر شرایط تحریم است؟ مگر موقع کنار گذاشتنش نباید در یک افق کلان، همه سناریوها پیش‌بینی می‌شد؟ فرض که تحریم‌ها نبود با تثبیت قیمت هزار تومانی بنزین در چند سال اخیر و تفاوت قیمت آن با کشورهای همسایه، پیش‌بینی احتمال بالا رفتن قاچاق سوخت، کار دشواری بود؟ حتما آقای وزیر استدلال‌هایی برای کنار گذاشتن کارت سوخت در مقطعی و بازگشت آن در دوره فعلی دارند. خوب است آن را با مردم در میان بگذارند. در عین حال، جامعه ما به ترویج فرهنگ عذرخواهی در صورت جواب ندادن استراتژی‌های‌مان و تغییر سیاست‌ها نیاز دارد. تجربه نشان داده، مسئولی که تبعات سیاست‌هایش را بپذیرد و صادقانه  از مردم عذرخواهی کند عزیزتر می‌شود.
هزینه‌ راه‌اندازی مجدد مکانیزم کارت سوخت قطعا بیشتر از ارتقای سیستم آن در دوره‌ای بود که مورد استفاده مدام قرار می‌گرفت. جدا از این، اگر آن روند کنار گذاشته نمی‌شد. امروز حتی تامین تعداد زیادی کارت جدید، به خاطر شرایط فعلی، دشوار نمی‌شد.
قاچاق سوخت معضل پیچیده‌ای شده است. به سختی منابع مالی تامین کنی، در دوره فشار بین‌المللی و تحریم تجهیزات وارد کنی، سرمایه‌های انسانی‌ات را به کارگیری، منابع بزرگ ملی‌ات را هماهنگ کنی و با هزار مشقت بنزین و گازوئیل تولید کنی و بعد قاچاقچیان سوخت به خاطر سود سرشار ناشی از تفاوت قیمت با همسایگان، بخشی از سوخت سوبسیددار کشور را از دسترس مردم خارج کنند، فاجعه است. اگر کارت سوخت یکی از ابزارهای لازم برای مهار بخشی از قاچاق سرمایه‌ مردم باشد، اجرای آن همین امروز غنیمت است.