فاطمه زورمند

سرت را به مرگ «خاشقجی» گرم کرده‌اند تا سر کودکان بی‌گناه را زیر خاک کنند، تو که خود استاد فریب و فریبکاری هستی! پس چگونه است که به این راحتی فریب می‌خوری؟
سه سال آوارگی «امل» و خانواده‌اش در کوه و بیابان تو را بس نبود؟ حقا که حریص و دهن‌داری.
بد اربابانی بر خود برگزیده‌ای، اینها نمی‌گذارند آب خوش از گلوی کسی پایین برود، هم‌پیمانان شیطان را جمع کرده‌ای و دارالمجانین ساخته‌ای؟
با وجود دیوانه‌ای که ادعای کدخدایی دنیا را دارد؛ هر اتفاق شوم و ناگواری که بیفتد جای تعجب نیست. یک برج عاج‌نشین که صفرهای جلوی اعداد حساب‌های مالی‌اش به سختی قابل شمارش و به صورت لحظه‌ای در حال افزایش است؛ معنی گرسنگی را می‌فهمد؟ یا دل سنگش برای کودکی می‌سوزد؟
شکمت بترکد بن سلمان، لقمه‌های به خون آغشته کودکان دنیا حناق بشود و راه گلویت را ببندد، عروسک خیمه‌شب بازی به این فربهی و کودنی ندیده بودیم.
بر دیوانگان حرجی نیست اما شما که ادعای عرب‌پرستی‌تان گوش عالم را کر کرده چرا زبانتان خشکیده؟ اینها که زیر پای شما در حال جان دادن هستند عربند. آی اتحادیه «عرب» تو چرا خفقان گرفته‌ای؟
«یونیسف» گزارش‌هایت را بگذار در کوزه و آبش را بخور؛ وقتی نمی‌توانی برای 400 هزار کودک یمنی که به علت سوء‌تغذیه در آستانه مرگ هستند کاری بکنی. وقتی نتوانستی از ابتدای جنگ علیه یمن در سال 2015 میلادی تاکنون جلوی کشته و یا زخمی شدن 6 هزار کودک را بگیری؛ چرا درت را تخته نمی‌کنی؟
اف بر تو دنیا، که از هر طرف که می‌رویم به دیوان و ددانی می‌رسیم که خون بی‌گناهانی را در شیشه می‌کنند. و اف بر ما، بر بشری که صبح تا شب از واژه‌های دهان پرکن عدالت و حق و... دم می‌زند و مدام مکارم اخلاق و ارزش‌های اجتماعی لقلقه زبانش است ولی توبره عملش خالی‌تر از هیچ است. لبخند امید «امل حسین» دختر هفت ساله یمنی برای همیشه بر روی لبانش خشکید؛ مادرش اشک‌بار نگران دیگر فرزندانش است، اما این لکه ننگ و سیاه بر تارک بشریت آخرالزمانی خواهد نشست تا تاریخ گواهی دهد که گرگ‌صفتانی در لباس آدمی چگونه با ادعای واهی حقوق بشر تمام حقوق بشریت را لگدمال کردند.
خدایا وقت آن نرسیده که آدمیت را از دست موجودات دوپایی که در ظاهر انسان می‌نامندشان نجات دهی؟
وقت آن نرسیده منجی‌ات را برای آزادی نوع بشر بفرستی؟
آه، شاید هنوز وجدان‌های دردمندمان به حد نصاب نرسیده است؟