محمدرضا خاتمی در مصاحبه با «فصل اعتدال» و در پاسخ این پرسش که آیا اعتدال را یک گفتمان می‌دانید؟ گفت: اعتدال اصلا نمی‌تواند یک گفتمان باشد. اعتدال یک روش یا حداکثر استراتژی، خط‌مشی و راه است. وقتی یک برنامه‌ای را می‌نویسیم، باید هدف، رسالت، استراتژی و خط‌مشی و تاکتیک‌هایی که کار را عملیاتی می‌کند داشته باشد. گفتمان باید هدف را تعیین کند که به کجا می‌خواهد برسد. ما گفتمان اصلاحات داریم، تقریبا روشن است اهدافش چیست. ما گفتمان اصولگرایی داریم و تا حدودی مشخص است که هدف و رسالتش در جامعه ما چیست. از این رو من اعتدال را به عنوان  یک مشی قبول دارم؛ یعنی میانه‌روی. البته به نظرم باز هم در این مسیر ابهام زیادی وجود دارد. برای من سوال است و از همان ابتدا هم این سوال را مطرح کردم. آیا میانه روی یعنی یک خرده‌ ظلم، یک خرده عدل، یک خرده آزادی، یک خرده سرکوب، یا خیر؟ ما اصولی داریم که برای رسیدن به آن اصولمان ظرفیت‌های ملی و بین‌المللی را در نظر می‌گیریم و قدم‌هایمان را براساس آن ظرفیت‌ها تنظیم می‌کنیم. گاهی اوقات این اشتباه می‌شود. یعنی نه این و نه آن می‌شود. یک چنین چیزی امکانپذیر نیست. فکر می‌کنم با توجه به تندروی‌هایی که به خصوص در طول چهار سال گذشته اتفاق افتاده بود، اعتدال تبدیل به یک شعار قابل توجه و جذاب شد، اما اگر ما فقط به این جذابیت اکتفا کنیم و ابعاد و حدود آن را روشن نکنیم، فکر می‌کنم ممکن است برای خودمان هم دردسرساز باشد.
وی می‌افزاید ممکن است بشود درباره اعتدال خیلی صحبت کرد و مقاله نوشت اما واقعا احساس می‌کنم یک گفتمان نیست. چون گفتمان باید ویژگی‌های خاص خودش را داشته باشد. اعتدال تقریبا یک روش پیشبرد امور است. حالا آن امور چه است، آنها ممکن است گفتمان باشد. البته به نظر می‌رسد اگر برنامه‌های انتخاباتی آقای روحانی را مرور کنیم، اگر نگوییم که برنامه‌های انتخاباتی ایشان کاملا گفتمان اصلاحات است، اکثریت قابل توجه آن همان است.