«نه خوشبینی‌ مطلق، نه بدبینی، واقع‌بینی» عنوان طلیعه این شماره کیهان فرهنگی است که مدیرمسئول در آن گفته است: هدف اصلی دشمنان خارجی و خانگی، نابودی انقلاب و نظام اسلامی است و برای نیل بدان، دو شگرد را طراحی کرده‌اند: 1- بی‌آینده نشان دادن انقلاب و نظام است. رجزخوانی‌ها و جنگ نرم دشمن از آغاز پیروزی تاکنون مبتنی بر همین شگرد صورت گرفته است. شبهه‌آفرینی، تردیدافکنی، تحریف حقایق، زیرسؤال بردن نظام و دستاوردهای آن و... همه درپی‌آن است که حامیان و پشتیبان انقلاب و نظام به این نقطه و باور برسند که آینده‌ای برای انقلاب و نظام متصور نیست و به زودی شکست خواهد خورد.
2- بی‌آینده کردن انقلاب و نظام است. این شگرد اگرچه در هدف؛ شگرد اول که واجد جنبه نظری و فرهنگی است اشتراک دارد لکن تجلی آن به گونه‌ای عملی است و جنبه نرم‌افزاری ندارد. سنگ‌اندازی‌ها و مانع‌تراشی‌ها در مسیر پیشرفت انقلاب، کودتا، نعره‌های تجزیه‌طلبانه و «همه تجلیات گونه به گونه شگرد دوم است.
دکتر اصلانی در پایان تاکید کرده است: نقش ما بر هم زدن نقشه دشمن است، یعنی آینده‌دار نشان دادن و آینده‌دار کردن انقلاب و نظام، ولاتهنوا و لاتحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مومنین.
نباید جدول دشمن را تکمیل، چاقویش را تیز و خشابش را پر کرد و سنگر خود را زیر آتش گرفت و بر سر شاخ بن برید، همان‌گونه که امام حاضر امت حفظه‌الله در دیدار خبرگان فرمود: «بعضی‌ها نگران مشکلاتی در افکارعمومی هستند که نگرانی هم به‌جا است، بیجا نیست؛ آن چیزی که این را حل می‌کند، همین است که ما بتوانیم رابطه صحیح و سالمی بین افکار عمومی مردم و بین دستگاه‌های مسئول به وجود بیاوریم؛ نه به معنای خوش‌بینی مطلق.»
اهتمام و التزام به فرامین و توصیه‌های امام حاضر امت، ضرورت مبرم انقلاب و انقلابیون است. به قول شاعر: در آن سفینه که سکان به دست نوح در است/ امید ساحل مقصود از میان نرود.
«دانشگاه مطلوب، تحول علوم انسانی و رصد فرهنگی» عنوان نخستین گفت‌وگو‌ی اختصاصی با دکتر گلشنی است که در بخشی از آن چنین گفته است: من معتقدم که باید، هم یک عمل غربالی در مورد علوم انسانی موجود غرب صورت گیرد و هم در مقام نوآوری باشیم. متاسفانه در دهه‌های اخیر، غالبا مقلد بوده‌ایم و صرفا به انتقال علوم انسانی از غرب اکتفا کرده‌ایم.
وی در ادامه افزود: در وضعیت فعلی غالب نخبگان سیاسی-علمی فاقد دغدغه‌های فرهنگی هستند و توجهشان، بیشتر به امور سیاسی و یا علمی است. آنها غافل از این هستند که زمینه‌های فرهنگی نامناسب می‌تواند غربیان را به اهداف استعماری‌شان برساند و این چیزی است که به کرات از سیاسیون غربی می‌شنویم.
دومین گفت‌وگوی این شماره با حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر غلامعلی معصومی‌نیا به موضوع مرابحه در طرح جدید جامع بانکداری اشاره کرده و گفته است: این طرح جدید که 199 ماده دارد، اگر فشار دهید یک قطره از آن می‌چکد به نام «مرابحه» ... وقتی اساس بانک مرابحه است، مرابحه صوری‌ترین عقد است.
معصومی‌نیا در ادامه تاکید کرده است: بنابراین صوری‌سازی راه‌حل دارد. شورای فقهی راه‌حل دارد. یکی از راه‌حل‌هایی که قابل پیاده‌سازی است این است که برای هر ریالی که از بانک بیرون می‌آید تا به مرحله‌ خرید برسد نظارت کنید.... به جای این که این را حل بکنیم به صوری‌سازی رسمیت می‌دهیم.
«قائم‌مقام، آیت‌الله منتظری بی‌رتوش!» عنوان گفت‌وگوی دیگر کیهان فرهنگی با سید محمدعلی صدری‌نیا کارگردان مستند«قائم مقام» است که در این‌باره چنین گفته است: جریان نزدیک به بیت آیت‌الله منتظری ‌در این سال‌ها تلاش بسیاری کرده که تصویر سانسور شده‌ای از ایشان ارائه دهد؛ بدین منظور بسیاری از ابعاد زندگی‌ ایشان را سانسور و سعی کرد که صرفا یک شخصیت‌ رحمانی از آیت‌الله منتظری نشان ‌دهد.
صدری‌نیا در ادامه افزوده است: احساس من این است که بعضی از افراد نزدیک به جریان آقای منتظری احساس می‌کنند که همان دهه 60 است و اگر یک روایت غیرواقعی را به صورت شب نامه منتشر بکنند، باقی می‌ماند، ولی‌ نمی‌دانند که وقتی یک دروغ را منتشر می‌کنند ما هم فیلم آن ماجرا را منتشر می‌کنیم، کما این که این کار را کردیم.
«علم و کمال انسانی» یکی دیگر از مطالب این شماره کیهان فرهنگی به قلم دکتر مهدی گلشنی است که در بخشی از آن آمده است: علم جدید خود را به حوزه مادی محدود کرده است و واقعیت را تنها به موضوعاتی نسبت می‌دهد که ریشه در داده‌های حسی دارند. تایید تجربی، داور نهایی قضاوت‌ها است. بنابراین واقعیات معنوی، یا غیر واقعی تلقی می‌شوند یا قابل تحویل به فیزیک هستند. این منجر به نادیده گرفتن خدا و بعد معنوی انسان و جدایی علم از فرهنگ شده است و انسان‌ها را به حوزه مادی مقید کرده است؛ به طوری که آرزویی جز ارضای نیازهای مادی ندارند.
«احتکار» عنوان مطلب بعدی این شماره است که حضرت آیت‌الله محمود عبداللهی با اشاره به حرمت «احتکار» چنین نوشته است:‌ اصل حرمت احتکار از «احکام تشریعی» است که برای همیشه ثابت است و به موجب: «حرام محمد حرام الی یوم‌القیامه» تغییرناپذیر است. اما این که مقرر شود چه کالایی احتکار نشود این از «احکام ولایی است» و بستگی به نظر حاکم اسلامی دارد.
وی در ادامه تأکید دارد: نظریه مشهور فقهی با استناد به همین روایات، حرام بودن احتکار است. چنان که در مقنعه، هدایه، استبصار، سرائر، تحریر، تذکره، دروس، جامع‌المقاصد، مسالک، روضه، تنقیح، میسیه، قواعد و منتهی نظر به حرمت داده‌اند.
همچنین در این شماره می‌خوانیم: ‌«خروج از غفلت» گفتاری از حضرت آیت‌الله مصباح یزدی/ «سکولاریسم پنهان» به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا/ «شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی، عالم پارسا و مجاهد فی‌سبیل‌الله» از عبدالحسین توکلی طرقی/ «تحریم، اراده‌های پولادین را آبدیده می‌کند» نوشته دکتر محمدرضا میرشمسی/ «خاطرات رزمندگان» از دکتر احمد مؤمنی راد/ «ضرورت بستن منافذ فسادزا» نوشته قاسم غلامرضایی/ «لوازم فقه حکومتی (نگاهی به کتاب جستارهایی در فقه حکومتی)» از رمضانعلی ابراهیم‌زاده گرجی و...