به یاد شهید کریم اندرابی
ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﻣﺎم، ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺳﻼمِ ﻋﺰﻳﺰ و اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ(ع) اﺳـﺖ (حدیث دشت عشق)
شهید ﻛﺮﻳﻢ اﻧﺪراﺑﻰ ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﺒﻴﺐاﻟﻠﻪ در دﻫﻢ آذرﻣﺎه ﺳﺎل ۱۳۳۳ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﻮد. ﻣﺎدرش ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: وﻗﺘﻰ از ﺳﻔﺮ ﻣﻜﻪ آﻣﺪﻳﻢ، ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻦ ﻓﺮزﻧﺪ را ﺑﻪ ﻣﺎ داد. در ۶ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﻪ ﭼﺎه اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎت اﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل او ﺷﺪ و ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻛﺮد. ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ رﻓﺘﻦ و ورزش ﻛﺮدن اﻫﺘﻤﺎم داﺷﺖ. ﺗﺎ اول دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ درس ﻧﺨﻮاﻧﺪ، ﭼﻮن ﻣﻰﮔﻔﺖ: اﻳﻦ رژﻳﻢ ﻃﺎﻏﻮﺗﻰ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ درس اداﻣﻪ ﻧﺪاد و ﺑﻪ روﺳﺘﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻛﺎر ﻛﺸﺎورزى ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزى رﻓﺖ. در دوران ﺳﺮﺑﺎزى دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮوﻫﺒﺎن ﻳﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهاى ﺑﺎﺷﺪ. در اواﺳﻂ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزى-در اوج ﺧﻔﻘﺎن- ﭘﻴﺎم ﺣﻀﺮت اﻣﺎم را ﺷﻨﻴﺪ و ﻋﺰم ﺧﻮد را ﺟﺰم کرد و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ رژﻳﻢ از ﺳﺮﺑﺎزﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮار ﻛﺮد. در دوران اﻧﻘﻼب فعالیتﻫﺎى زﻳﺎدى داﺷﺖ. در درﮔﻴﺮى داﻧﺸﮕﺎه ﻣﺸﻬﺪ، درﮔﻴﺮى ﻗﺎﻳﻨﺎت، درﮔﻴﺮى ﺗﺮﻛﻤﻦ ﺻﺤﺮا و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و در ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ از ﺧﻮد رﺷﺎدتﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎرى ﻧﺸﺎن داد. ﻛﺮﻳﻢ اﻧﺪراﺑﻰ در 28 مهرماه سال 1363، در ﻋﻤلیات عاشورا، در منطقه میمک براثر اصابت ترکش به ناحیه سینه و شکم به درجه رفیع شهادت نایل گردید و در بهشت فضل نیشابور به خاک سپرده شد. بخشی از وصیت نامه شهید : ﺑﺮادران ﺑﺎ ﻏﻴﺮت و ﺧﻮاﻫﺮان ﻋﺰﻳﺰم، از ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ دارم ﻛﻪ ﺻﺒﺮ و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴﺪ و از ﺷﻤﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ از ﻣﻦ راﺿﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﭘﺪر ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻫﻤﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰم ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را زﻳﺎد زﺣﻤﺖ دادم. و ﺷﻤﺎ ﭘﺪر و ﺧﺎﻧﻮاده ﻋﺰﻳﺰ و ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ، ﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ اﻣﺎم را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺬارﻳﺪﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﻣﺎم، ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺳﻼم ﻋﺰﻳﺰ و اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ(ع) اﺳـﺖ.