من فيلمى كه ديشب از مرحوم رجايی گذاشته بودند و منزلش را نشان مى‏دادند[دیدم] بعضى از ‌اشخاصى كه پيش من بودند، مى‏گفتند: ما رفتيم منزل آقاى رجايى، اين خوب نشان مى‏داد، آنجا به اين اندازه نيست؛ [...] وقتى بنا شد كه يك نفر رئيس‌جمهور شده يا يك نفر نخست‌وزير است، آقا منزلش آنطورى است و وضع عادى‏اش اين طورى است، اين ديگر نمى‏شود كه از يك قدرت بزرگى بترسد. براى چه بترسد؟ اين را كه از او نمى‏گيرند. آن بايد بترسد كه مى‏خواهد چپاول كند و مى‏خواهد يك حكومت كذايى بكند، آن بايد بترسد. اما رجايى- خدا رحمتش كند- و امثال اينها و باهنر و اينهايى كه ما از دست داديم، كه اين‏طور نبودند كه زندگي‌شان جورى باشد كه مبادا يك وقتى از دست ما برود؛ خاضع بشوند پيش ديگران و براى اينكه زندگى را بيشترش بكنند زورگويى كنند به مردم‏.
صحیفه امام؛ ج۱۶؛ ص۴۴۵ | جماران؛ ۷ شهریور ۱۳۶۱