به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدحسین ادیب اظهار داشت: صنعت ایران از سال 1380 تا ١٣٩١ به شدت رشد کرد اما رشد صنعت ناشی از یارانه انرژی بود. در سال 1380 قیمت نفت ١٧ دلار بود و در سال 1390 قیمت نفت به 100 دلار رسید اما قیمت انرژی برای تولید صنعتی در ایران بسیار کمتر از افزایش قیمت نفت افزایش یافت و تقریبا انرژی به قیمت رایگان در اختیار صنعت قرار می‌گرفت.وی افزود: سه صنعت در ایران در این دوره بر اساس یارانه انرژی به شدت رشد کرد: فولاد، پتروشیمی و سیمان که در این سه صنعت، انرژی وزن اصلی را داشت و وقتی انرژی مفت عرضه می‌شد به شدت این سه صنعت توسعه یافت. ارزش تولید پتروشیمی در این فاصله از یک میلیارد دلار به 20 میلیارد دلار افزایش یافت.به گفته ادیب، پتروشیمی و فولاد به مرور از سال 90 به بعد با وجودی که  همچنان با یارانه تولید می‌کردند اما قیمت فروش محصولات خود در داخل را به قیمت‌های جهانی رساندند.
وی اضافه کرد: صنعت داخلی، پتروشیمی و فولاد را به قیمت بازار جهانی دریافت می‌کند لذا این صنعت باید تعطیل می‌شد اما یارانه ارزی یا ارز مبادله‌ای جایگزین پتروشیمی و فولاد، مفت شد صنعت تا قبل از آبان 96، حدود 800 تومان یارانه ارزی دریافت می‌کرد به عبارت صریح‌تر هر دلار را 800 تومان ارزان‌تر خریداری می‌کرد.این کارشناس اقتصادی بیان کرد: اکنون دلار یارانه‌دار به صنعت متوقف شده و نه از پتروشیمی و فولاد مفت خبری هست و نه از 800 تومان ارز مبادله‌ای ارزان.ادیب ادامه داد: 80 درصد صنایع ایران به غیر از پتروشیمی و فولاد و سیمان، اگر بخواهند پتروشیمی و فولاد را به قیمت جهانی بخرند و دلار را هم به قیمت آزاد خریداری کنند در پایان مهر ماه تعطیل خواهند بود.
وی افزود: نتیجه بسته ارزی جدید دولت که مستلزم قطع ارز یارانه‌ای به صنعت است، تعطیل شدن این قبیل صنایع طی سه ماه است.
این کارشناس اقتصادی گفت: قطع یارانه ارزی به صنعت به بیکار شدن چند صد هزار نفر طی سه ماه منجر می‌شود.
به گفته ادیب، کسانی که آفتاب کارخانه‌ها را به عمر ندیده‌اند، صنایعی را که طی 20 سال ایجاد شده طی سه ماه دارند تعطیل می‌کنند. متوقف کردن ناگهانی یارانه ارزی به صنعت باید تدریجی باشد قطع ناگهانی آن فقط به تعطیل شدن صنعت می‌انجامد.