برخلاف آنچه برخی تصور می‌کنند که قوانین نشر در ایران بسیار سخت‌گیرانه است، اما واقعیت خلاف آن را نشان می‌دهد. به طوری که تعداد اندکی از ناشران، کتاب‌هایی را که به‌طور آشکار در جهت انکار دین و مذهب است را منتشر می‌کنند. به‌طور مثال، حدود یک‌ماه پیش کتابی به قلم یک نویسنده صهیونیست منتشر شد که هیچ استقبالی را هم در پی نداشت اما با شمارگان 200 نسخه و بدون اینکه حداقلی هم از این کتاب به فروش برسد، در طول یک‌ماه سه بار تجدید چاپ شد! این کار ترفندی است برای اینکه اگر کتاب ممنوع شد، نسخه‌هایی از آن در بازار موجود باشد.
این دومین کتابی بود که در طول یک سال اخیر از این نویسنده ملحد صهیونیست در ایران به چاپ می‌رسید. کتاب اول را سال گذشته دو ناشر به طور همزمان چاپ کردند.
همچنین در یکی دو سال اخیر، دو کتاب از نویسندگان ملحد و ضددین آمریکایی توسط دو ناشر منتشر شده بود.
البته جلوی یکی از این کتاب‌ها گرفته شد، اما فایل دانلود آن از اینترنت سردرآورد تا اینکه در سال 1396 مجددا مجوز چاپ این کتاب صادر شد. این ماجرا به همین جا ختم نگردید و به فاصله کمی از انتشار کتاب مذکور، ناشر آن اجازه پیدا کرد ترجمه کتاب قبلی نویسنده آن را هم منتشر کند.
انتشار کتاب‌هایی علیه باور به خدای متعال و دین، خلاف قانون نشر کتاب است. در اولین فراز از بند الف ماده چهار مصوبه اصلاحی «اهداف و سیاست‌ها و ضوابط نشر کتاب» مصوب جلسه 660 مورخ 24/1/1389 شورای عالی انقلاب فرهنگی، به عنوان حدود قانونی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف است با همکاری دستگاه‌های ذی‌صلاح مورد توجه قرار دهد، به عنوان اولین مصداق ‌اشاعه «لاابالی‌گری فکری و اخلال در حقوق عمومی»، جلوگیری و ممانعت از «تبلیغ و ترویج الحاد و اباحه‌گری» است. آیا کتاب‌های یاد شده در بالا، مصداقی از این ماده قانونی نیستند؟!
انتشار و توزیع این کتاب‌ها که البته شمارگان اندکی دارند و استقبالی در پی نداشته‌اند، ناشی از ضعف نظارت و کم‌توجهی نهادهای مسئول در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.