بر اساس اخبار بدست آمده از میزگرد «واردات بنزین» که هفته گذشته در دانشگاه امیرکبیر برگزار شد، این پرونده مهم ملی از سوی برخی از مسئولین مرتبط، برچسب «امنیتی» دریافت کرده است(!) مجری این برنامه دانشجویی تخصصی در همین رابطه گفت: «از پتروشیمی‌ها دعوت کردیم اما بعضی از آنها اظهار کردند از سوی مقامات ارشد به آنها گفته شده نباید درباره بنزین مصاحبه و اظهارنظر کنند چون به گفته آنها، موضوع بنزین حالت عادی ندارد و امنیتی شده است. بنابراین اجازه صحبت ندارند!» جلیل سالاری قائم‌مقام سابق شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران نیز در این میزگرد اظهار داشت: «متاسفانه سیستم کنونی در حوزه نفت، اقدامات تنبیهی انجام می‌دهد و دستورالعمل‌هایی مبنی بر ممنوعیت کارشناسان و مدیران از مصاحبه با برخی رسانه‌ها صادر شده است! اما من شخصا اعتقاد دارم منافع ملی کشور و ارزش‌های نظام، قطعا بر بسیاری از دستورالعمل‌ها ارجحیت دارد… اگر کارشناسی نظر می‌دهد، نباید با شأن و منزلت کارشناسی‌اش بازی کنیم و او را توبیخ کنیم.»
ظاهرا ادعای «امنیتی شدن» پرونده بنزین وارداتی چندان به دور از واقعیت هم نیست به نحوی که پرونده یکی از کارشناسان قدیمی وزارت نفت با 20 سال سابقه، به جهت مصاحبه با خبرنگار وطن امروز، به هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات کارکنان نفت فرستاده شده است.
سیدعلی مومنی، رئیس بخش مهندسی فرآورده‌های شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی در حالی از سوی وزارت نفت مجازات شده که در ذیل یک مصاحبه علمی در حیطه تخصصی خود در پاسخ به فضاسازی‌های مکرر رئیس سازمان محیط زیست گفته بود: «ما همه فرآورده‌های تولیدی پالایشگاه‌ها را در آزمایشگاه‌های کامل و مجهزی که در اختیار داریم، مورد آزمایش قرار می‌دهیم. همچنین فرآورده‌های وارداتی را نیز کنترل می‌کنیم… بنابراین وقتی این مشخصات و استانداردها تدوین و نوشته شده و ما هم موظف هستیم بر اساس آن کار کنیم و حتی آزمایش‌های لازم را هم انجام می‌دهیم، دیگر نیازی نیست که سازمانی بیاید و بگوید مطابق استاندارد هست یا نه! سال‌هاست نتایج آزمایشات بنزین‌های تولیدی را به سازمان ملی استاندارد می‌دهیم؛ بارها هم به مجموعه همکاران خانم ابتکار گفته‌ایم آزمایشگاه‌هایی در کشور وجود دارد که می‌توانیم به آنها مراجعه کنیم تا حقایق برای همه آشکار شود.»
در این بین رسانه‌های زنجیره‌ای وابسته به یک طیف خاص، با تکرار مداوم اظهارات غیر علمی برخی از سیاسیون غیر متخصص با دغدغه‌های حزبی، سعی در پوشش دادن نتایج آزمایشات علمی منتشر شده در خصوص کیفیت پایین بنزین وارداتی دارند.
در آخرین دور این بازی بیهوده عوامفریبانه، رئیس شورای شهر تهران گفت: «کاهش آلودگی هوای تهران محسوس است و در سال جدید تهران رنگ و بوی دیگری گرفته است. کوه‌های اطراف قابل مشاهده شده اند و دیگر از گرد و غبار و دود و مه غلیظ ناشی از آلودگی هوا کمتر اثری است.»
مسجدجامعی با قدردانی از تلاش‌های بیژن زنگنه در عمل به تعهدات خود مبنی بر توزیع بنزین پاک(!) از سال 93، توزیع بنزین وارداتی از سوی وزارت نفت را مهم‌ترین دلیل کاهش آلودگی هوای تهران دانست.
این اظهارات خلاف اصول علمی در حالی مطرح شده که  اولا بر اساس اعلام رسمی رئیس مرکز هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست، بنزین پتروشیمی در تهران و شهرهای بزرگ اصلا توزیع نشده! پس چطور توزیع بنزین وارداتی در تهرانی که مصرف کننده این بنزین نبوده، به بهبود «هوای بهاری تهران» کمک کرده است؟! دوم این که عوامل آلوده کننده هوای تهران دارای دسته بندی‌های گوناگون با منشأ متفاوت هستند که تعیین نقش هر عامل در میزان آلودگی در هر فصل از سال، تنها با آزمایشات علمی میسر است. قطعا ملاک قرار دادن مشاهدات عینی آن هم در فصل بهار، بدون حتی یک روز وارونگی دمایی، مصداق بارزی از پوپولیسم رسانه‌ای است.
سوم، مدیران محیط زیست به صورت واضح تاکید کرده‌اند هیچ آزمایشی بر بنزین تولید داخل یا حتی بنزین وارداتی انجام نداده‌اند! سوال این است که اظهار نظر کنندگانی همچون رئیس شورای شهر تهران، بر اساس چه مستندی از ارتباط آلودگی هوای تهران و بنزین تولید ملی سخن می‌رانند حال آن که خود سایت عصر ایران در ادامه گزارش خود آورده است: «هر چند تهران هوای پاکی ندارد، اما همین اندک تغییر را هم باید به فال نیک گرفت(!)»
آیا رئیس شورای شهر تهران ارتباط «همین اندک» بهبود هوای تهران با واردات بنزین را با بو کردن، چشیدن یا تماشای بنزین از درون باک خودرو تشخیص داده اند یا از قدرت‌های خفیه برخوردارند که ضمن رد مستندات علمی ارائه شده در خصوص تست‌های تخصصی انجام شده در آزمایشگاه‌های آلمان و داخل کشور، بنزین وارداتی را «پاک» لقب می‌دهند؟!