(بدان ای سالک راه خدا!) انسان فطرتاً طالب کمال است و جوهره خلقت او آمیخته با این گرایش سازنده و الهی است. لذا قدرت را نوعی کمال دانسته و به دنبالش می‌رود. اما یک اشتباه در تشخیص مصداق قدرت واقعی، او را از راه کمال و سعادت بیرون کرده و به وادی حب به مال و جاه می‌کشاند. چرا که فکر می‌کند مال یا جاه برای او قدرت می‌آورد. این شبهه مصداقی بر اثر توهم نسبت به مال و جاه پیش می‌آید، یعنی انسان با خود خیال می‌کند که مال برایش قدرت‌آفرین است، لذا به دنبال مال و تجمع ثروت می‌رود. حال آنکه این طور نیست و ملکیت اعتباری نسبت به امور مادی، هیچ‌گاه برای انسان قدرت حقیقی نمی‌آورد.(1)
___________________
1- رسائل بندگی (حب به دنیا)، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ص 298