علی رفیعی از کارگردان های پیشکسوت تئاتر از خاطراتش درباره حمید سمندریان به اعتماد گفت:... حميد سمندريان را ديدم كه از دور مي‌آمد. كمي دقت كردم و متوجه شدم به‌كل در خودش فرو رفته است و بي‌توجه به اطراف مسير را طي مي‌كند... حدود چهل دقيقه با هم صحبت كرديم تا در نهايت سوال كردم دقيقا چه چيز تو را اذيت مي‌كند؟ گفت: «نه سيستم و حكومت اذيتم مي‌كند و نه هيچ چيز ديگر، فقط همين افرادي كه خودم بزرگ‌شان كردم و در نمايش‌هايم كار كردند؛ اينها دارند به من پشت مي‌كنند. آن‌قدر حق ناشناسي نشان مي‌دهند كه فقط مي‌توانم با تو در ميان بگذارم. يا تا به حال از آنها ضربه خورده‌اي يا خواهي خورد. اين نسلي كه به معروفيت رسيده يا در راه معروف شدن‌است؛ اينها بد زهرمارهايي هستند.»
وی درباره وضعیت امروز تئاتر اظهار داشت: وضعيت امروز تئاتر ما خوب كه نيست بلكه فاجعه‌آميز است. بعضي مواقع با نمايش‌هايي مواجه مي‌شويم كه از هزار فحش هم بدترند!... امروزه، همه‌چيز بي‌معنا است. آموزش بي‌معنا است، تعريف استاد و شاگرد از بين رفته است. مدرك‌هاي قلابي ليسانس و فوق‌ليسانس و دكتري را همه‌جا مثل علف خرس توزيع مي‌كنند و سال به سال‌ بر تعداد مدعيان مي‌افزايند. در سوي ديگر هم، تئاتر به دست يك عده كاسبكار افتاده است.