کمیت و کیفیت برنامهریزی در ورزش
سوت پایان بیست و یکمین دوره مسابقات فوتبال جام جهانی در حالی در اوایل هفته گذشته به وسیله پینتا داور آرژانتینی به صدا در آمد که آخر همین هفته سوت آغازفصل جدید فوتبال ایران به صدا درمیآید.
سرویس ورزشی-
فصلی که در میانه آن تیم ملی فوتبال ایران باید باز رخت سفر ببندد و این بار به امارات برود تا در هفدهمین دوره جام ملتهای آسیا شرکت کند. جامی که در آن فوتبال ایران با سه دوره قهرمانی متوالی در ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ جزو پرافتخارترین تیمهاست.اما آخرین قهرمانی ما چنانکه پیداست مربوط میشود به۴۲ سال پیش! از آن پس حتی به دیدار نهایی راه نیافته و حداکثر در دیدار ردهبندی حاضر شدهایم که با پیروزی در آن چهار بار به مقام سوم رسیدهایم.
آخرین مقام سومی ما هم به ۱۸ سال پیش یعنی سال ۲۰۰۴ بر میگردد! و میدانیم که در این فاصله ژاپنیها سه بار قهرمان این جام شدهاند. تیمی که وقتی فوتبال ایران در اوج بود و بر قله فوتبال آسیا قرار داشت در فوتبال قاره محلی از اعراب نداشت اما وقتی برای رشد و پیشرفت فوتبالش اراده کرد و تدبیر و برنامهریزی و کار سالم و مستمر رادر دستور کار قرار داد، وضعیت فوتبال خود را به معنای واقعی دگرگون ساخت و خیلی زود به پرافتخارترین تیم آسیا تبدیل شد و باز طی بیست سال اخیر همواره یک پای ثابت حضور در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال بوده است و....
از این آمار و ارقام و چرتکه بازیها که بگذریم آنچه از همه چیز مهمتر است و در واقع تا آن درست نشود کمیت فوتبال در همه جا از جمله حوزه کمیت و نتیجهگیری که مهم هم هست لنگ خواهد زد.
آنچه از نتیجه گیری مهمتر است و پیش شرط اساسی و مقدمه لازم آن است تدبیر و برنامهریزی است. و این همان چیزی است که رمز کلید پیشرفت در هرجا و هر عرصهای از جمله ورزش است. و آن باز همان چیزی است که فوتبال و ورزش ایران بیش از هر چیز بدان نیازمند است.
نمیخواهیم بگوییم در ورزش تدبیر و برنامهریزی وجود ومعنی ندارد. این حرف آخر بیانصافی است. بارها به سهم و نوبه خود نوشتهایم که ورزش ایران با همه کمبودها در مسیر روبه جلو و پیشرفت قرار دارد. پتانسیل وسیع و داشتههای نهفته این ورزش آنقدر هست که سوخت و انرژی حرکتی ورزش ایران را تامین میکند. در کنار این هستند افرادی کاربلد و دلسوز که در جایگاه و موقعیتهای مختلف این انرژی حرکتی را برای ورزش مضاعف میسازند. اگر چنین نبود ونباشد پس این موفقیتها و پیروزیها که هر روز و هر هفته در رشتههای مختلف ودر عرصههای بینالمللی برای ورزش ایران اتفاق میافتد و باعث شادی دل مردم و نشاط جامعه میشود چگونه حاصل میشود؟
هنوز کام دوستداران ورزش از بازیهای خوب و درخشش فوتبالیستها در جام جهانی شیرین است که اخبار موفقیت کشتی در مسابقات نوجوانان جهان میرسد. وبه دنبال آن خبر قهرمانی پولادمردان جوان ایرانی در رقابتهای جهانی و قهرمانی فرنگیکاران جوان در کشتی آسیا و بر صدر و سکوی اول ایستادن کاراته کاران در پیکارهای قارهای و... این داستان شیرین و امیدوارکننده حتما ادامهدار خواهد بود. بنابراین اگر حرف از لزوم تدبیر و برنامه میشود حرف پیرامون بود و نبود آن نیست بلکه درباره کمیت و کیفیت آن است.
بدون تردید اگر وضعیت برنامهریزی در ورزش بهبود پیدا کند وکیفیت آن ارتقاء یابد و بعد از آن در اجرا نیز کار دست کاردان باشد و با دلسوزی و تعهد عمل شود وضعیت ورزش ایران از هر نظر حتی نتیجهگیری هم به مراتب بهتر از این خواهد شد.
ما در رشتههایی مثل فوتبال به حداقلها بسنده کردهایم اگر برنامهها متحول شود. اگر بر کیفیت اموری مثل لیگ افزوده شود. اگر در هر بخش از فوتبال کار دست صاحبان تخصص و دلسوزان واقعی سپرده شود و دست آدمهای مزاحم و نخود هر آش که فلسفه و دلیل وجودیشان در بعضی بخشهای تخصصی و مهم فوتبال فقط «وقاحت» و «روی سفتی» است که دارنداز دخالت در امور فوتبال کوتاه شود و اگر تکلیف کارهای بر زمین ماندهای چون باشگاهداری و تکلیف مالکیتی و مدیریتی تیمهای ریشه دار و پر طرفدار و باشگاههای بالقوهای چون استقلال و پرسپولیس مشخص شود و... فوتبال ما با همین داشتهها میتواند جایگاه گذشته خود را احیا نماید و باز هم با حضور حریفان با برنامه و قابل احترامی مثل ژاپن بر قله فوتبال آسیا قرار گیرد و از بسنده کردن به «حداقل»ها عبور کند.
همانطور که در موقع خودش نوشتیم تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی نشان داد که درصورت وجود تدبیر و مدیریت ازیکسو و انگیزه قوی برای موفقیت و ایمان به هدف میتوان موفق عمل کرد. در واقع با مسلح شدن به این داشتهها میتوان بسیاری از ناداشتههای هر چند لازم مادی را جبران کرد و به مثال و نمونهای برای دیگر حوزهها و مقولهها تبدیل شد. چنانکه در کمال خوشوقتی شنیدیم هفته گذشته رهبر معظم انقلاب در دیدار دولتمردان از تیم ملی فوتبال ایران به عنوان مثال و الگو مجموعهای موفق نام بردهاند...!