جنگ 33 روزه در13 جولای سال 2006 (22 تیر1385) پس از آن آغاز شد که طی عملیات نیروهای حزب‌الله 7 نفر از سربازان صهیونیست کشته و 21 تن دیگر مجروح شدند. در این عملیات همچنین دو سرباز اسرائیلی به اسارت حزب‌الله لبنان درآمدند. این عملیات با عنوان «وعد الصادق» انجام شد و سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان لحظه به لحظه در جریان این عملیات بود. وی در اولین روز از آغاز جنگ سخنانی را مطرح کرد که غرور سران سرسپرده عرب را که سال‌ها گاو شیرده اشغالگران شده بودند نیز برانگیخت. مطالبی که پس از گذشت 12 سال از این جنگ همچنان قابل تأمل است. با پایان این جنگ صهیونیست‌ها بهت‌زده شدند و این در حالی بود که دو روز قبل نیروهای اسرائیلی در نزدیک مرز لبنان مانور برگزار کرده بودند!
 پس از این شرایط بود که رژیم صهیونیستی تجاوز به لبنان را آغاز کرد و نظامیان این رژیم با پوشش تانک‌ها وارد خاک لبنان شدند. جنگنده‌های اسرائیلی نیز اقدام به بمباران گسترده اهدافی در داخل خاک لبنان کردند و این در شرایطی بود که قایق‌های جنگی اسرائیلی نیز سواحل لبنان را هدف حملات خود قرار می‌دادند. در پی حملات اسرائیل به مناطق مسکونی جنوب لبنان، حزب‌الله شهرک نشینان صهیونیست در شمال فلسطین اشغالی را هدف حملات موشکی قرار داد.
 به دنبال تشدید این حملات پارلمان رژیم صهیونیستی از دولت ایهود اولمرت نخست‌وزیر وقت این رژیم خواست هر چه زودتر اسیران لبنانی در زندان را با دو نظامی صهیونیست اسیر شده مبادله کند تا این‌گونه 33 روز نبرد به پایان برسد. نتیجه عملیات «وعد صادق» باعث شد تا تعدادی از اسیران لبنانی از جمله سمیر قنطار پس از سال‌ها آزاد شوند ولی مهمترین اثر این جنگ پایان افسانه شکست‌ناپذیری ارتش رژیم صهیونیستی بود که با کمک‌های کلان نظامی آمریکا و کشورهای اروپایی از پیروزی بر یک گروه چریکی ناتوان ماند. هنوز می‌توان گفت آثار این نبرد بر تحولات منطقه سایه افکنده و نتایج راهبردی برای کل منطقه داشته است ولی نکته اینجاست که در روز آغاز جنگ رژیم صهیونیستی گفته بود قصد دارد تا حزب‌الله را نابود کند! ولی در رسیدن به این هدف شکست خورد و امروزصهیونیست‌ها هستند که باید نگران نقش حزب‌الله و گروه‌های مقاومت در معادلات منطقه باشند.