امام علی(ع) در نامه‌ای خطاب به «اشعث‌بن قیس» می‌نویسد: همانا مدیریت و فرمانداری برای تو وسیله آب و نان نیست، بلکه امانتی در گردن توست، باید از فرمانده و امام خود اطاعت کنی، تو حق نداری نسبت به مردم استبداد ورزی و بدون دستور به کار مهمی اقدام نمایی. (1)
آن حضرت در نامه دیگری به برخی از کارگزاران می‌نویسد: هر کس کار امانت(مسئولیت) را سبک بشمارد و در آن خیانت روا دارد، و جان و دین خود را از خیانت، پاک ننماید، درهای خواری را در دنیا به روی خود گشوده و در قیامت، خوارتر و رسواتر خواهد بود... به یقین خیانت بر امت بزرگترین خیانت است و فریبکاری پیشوایان، زشت‌ترین فریبکاری است. (2)
و بالاخره حضرت با نگاه وسیله‌ای(امانتی) به قدرت به ابن‌عباس می‌فرماید: به خدا سوگند، برای من این کفش(کهنه) از ریاست بر شما محبوب‌تر است، مگر اینکه حقی از شما را ادا یا از باطلی جلوگیری کنم، و اگر خداوند از علما پیمان نگرفته بود که در برابر ظلم ستمگران و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن می‌انداختم. (3)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- نهج‌البلاغه، نامه 5          2- همان- نامه 26      3- همان- خطبه 3