ابوطالب قزلسفلو اظهار داشت: مناطق در معرض خطر بیابانی شدن دارای هوای گرم و خشک بوده و بیشتر در حوزه شهرستان‌های گُمیشان، آق قلا، گنبدکاووس، مراوه تپه و آزادشهر قرار دارد.
وی گفت: همچنین بخشی از قسمت‌های جلگه‌ای و اراضی پست استان به علت مجاورت با صحرای قره قوم ترکمنستان در معرض پدیده خزنده بیابان‌زایی است.
مدیرکل منابع طبیعی با بیان اینکه محدوده مناطق مستعد بیابان‌زایی منطبق با محدوده مراتع قشلاقی شمال استان است، افزود: بهره‌برداری سنتی و معیشتی از مراتع و جمعیت انسانی و دامی مازاد، کوچک بودن اندازه واحدهای بهره‌برداری از مراتع، وجود بهره‌برداران خرده‌پا و ناهماهنگی بین دامداران جهت اجرای طرح‌های مرتعداری، رعایت نکردن ظرفیت و قابلیت اراضی به ویژه زراعت در زمین‌های کم بازده و رعایت نکردن اصول زراعت در مناطق خشک، کمبود مراتع ییلاقی و بهره‌برداری طولانی مدت از مراتع قشلاقی را از جمله چالش‌ها در استان برشمرد.
وی در ادامه از مطالعات مدیریت مناطق بیابانی در سطح 22 هزار و 882 هکتار خبر داد و گفت: ایجاد هلالی آبگیر در سطح 750 هکتار و بوته‌کاری در سطح دو هزار و 100 هکتار در شهرستان‌های گنبدکاووس، مراوه تپه و آق قلا، تولید و کشت گونه‌های مرتعی بیابانی شامل انواع آتریپلکس، قره‌داغ، قیچ و آگروپایرون النگاتوم به تعداد یک میلیون و 200 هزار اصله از جمله اقدامات برای کاهش روند بیابان‌زایی در استان بوده است.
اراضی زیر پوشش اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان افزون بر یک میلیون و 397 هزار و 244 هکتار بوده که شامل 452 هزار هکتار جنگل، 862 هزار هکتار مرتع، 20 هزار هکتار اراضی ساحلی و اراضی مستثنیات و 62 هزار و 420 هکتار اراضی موات است.
در گلستان یک میلیون و 869 هزار نفر در 33 نقطه شهری و یک هزار و 75 روستا سکونت دارند که از طریق کشاورزی و دامپروری تامین معاش می‌کنند.