این روزنامه در گزارشی ضمن انتقاد از عملکرد دولت در حوزه حمایت از بخش خصوصی، نوشت:  پنج سال از عمر ریاست جمهوری حسن روحانی طی شده و کم وبیش سه سال بیشتر باقی نمانده است. این پرسش که چرا ایشان تاکنون سراغی از بخش خصوصی و نهادهای مدنی نگرفته‌اند، اگر در موقعیت دشوار کنونی پرسش معقولانه‌ای نباشد، قطعا پرسش منصفانه‌ای است.
به یاد آوردیم در سال‌های پایانی دولت دهم این باور وجود داشت که حمایت و پشتیبانی از روحانی می‌تواند اقتصاد را به ریل اصلی آن برگرداند. اما از فردای آغاز به کار دولت امید، بخش خصوصی با مشکلات و تنگناهای اقتصادی تنها ماند. نه آنکه امیدی به تغییر نبود بلکه موجودیت او نیز به خطر افتاد. هرچند که در مجامع و محافل سیاسی، رئیس محترم جهمور و پار‌ه‌ای از وزرا، به شدت  از بخش خصوصی حمایت می‌کردند.
شفاهی و زبانی، بخش خصوصی به تکیه‌گاه دولت تبدیل شد و فرصت‌های اقتصادی- تنها روی کاغذ- به بخش خصوصی واگذار شد. از همین حیث، هر روز، وضعیت اقتصادی- مالی شرکت‌ها به وخامت گرایید و یکی‌یکی از صحنه کارزار اقتصادی خارج شدند و به ورشکستگی رسیدند.
شرق می‌افزاید: با این حال، همچنان بخش خصوصی در میهمانی‌‌های افطاری، سوگند ریاست جمهوری، همایش‌های دولتی، گردهمایی‌های نمایشی و اتاق‌ها و کمیسیون‌های فرمایشی حضور به هم می‌رساند، اما هیچ‌گاه مورد مشورت و رایزنی جدی قرار نگرفت. از آن سو بخش اعظمی از فرصت‌ها، یکی‌یکی واگذار می‌شد و بخش خصوصی از خاکریزی به خاکریز دیگر عقب‌نشینی می‌کرد. بدهی پشت بدهی، تعدیل نیرو یکی پس از دیگری، تعویق اقساط وام‌ها و تسهیلات بانکی بیش از هر متغیری بخش خصوصی را از پای در می‌آورد. اما صدایی همدلانه و مسئولانه از دولت بلند نشد که نشد.