«ذبیح‌الله مجاهد» سخنگوی طالبان، اعلام کرد که این گروه درخواست ریش‌سفیدان و فعالان جامعه مدنی برای تمدید آتش‌بس میان طالبان و دولت افغانستان را رد می‌کند.
به گزارش ایسنا، سخنگوی طالبان گفت: آنها درباره اشغال(خاک افغانستان) یا خروج نیروهای خارجی از افغانستان، هیچ صحبتی نمی‌کنند. هدف آنها این است که ما سلاح را زمین بگذاریم و رژیمی را که اشغالگران اعمال کرده‌اند، بپذیریم.
«مجاهد» تصریح کرد سایرین نباید به این جنبش(ریش‌سفیدان و فعالان) ملحق شوند، چون بازیچه دست آمریکا و نیروهای بین‌المللی شده است.
اخیرا میان طالبان و نیروهای دولتی به مدت سه روز آتش‌بس برقرار شد. این آتش‌بس به مناسبت عید سعید فطر و بر اساس یک سنت جامعه افغانستان برقرار شده بود. از سال 2001 تاکنون، این نخستین‌بار بود که میان طالبان و نیروهای دولتی آتش‌بس برقرار می‌شد.
هرچند سران طالبان نسبت به تداوم آتش‌بس ابراز بی‌میلی می‌کنند ولی ریش‌سفیدان همچنان مایل هستند که برای رسیدن به آن، تلاش کنند،‌ «دولت وزیر» یکی از ریش‌سفیدان در منطقه «جانی خیل» واقع در شرق ولایت «پکتیا» گفت: «ریش‌سفیدان محلی شاید قادر به ایجاد صلح و آتش‌بس در سراسر کشور نباشند، اما می‌توانند این روند را در مناطق خود، اجرایی کنند.»
«مالک ساختو» یکی دیگر از ریش‌سفیدان گفت: «ما از عملیات نیروهای دولتی و نبردهای چند روزه آنها در مناطق خود، خسته شده‌ایم. ما از طالبان و دولت کابل می‌خواهیم آتش‌بس را بپذیرند و از کشتن یکدیگر یا مردم، دست بردارند.»
سفر غیرمنتظره جانسون
«بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس دیروز به طور غیرمنتظره وارد افغانستان شد. به گزارش تسنیم، ظاهرا علت این سفر بدون برنامه جانسون، مسایل داخلی در انگلیس بوده و وزیر خارجه چون نخواسته در یک رای‌گیری در کابینه شرکت کند برای همین به کابل رفته است. این رای‌گیری به توسعه فرودگاه «هیثرو» لندن مربوط می‌شود و او مخالف این توسعه است. البته، اقدام جانسون برای فرار از رای‌دهی انتقاد شدید اعضای ارشد حزب محافظه‌کار پارلمان را به دنبال داشته است. در صورتی که جانسون علیه پروژه فرودگاه لندن رای می‌داد، می‌باید از پست وزارت خارجه استعفا می‌داد.
رویش خود‌جوش راهپیمایی صلح
تداوم چهار دهه جنگ با ترکیب نظامیان خارجی و گروه‌های مختلف داخلی در افغانستان، رخدادی کم‌سابقه و حرکتی خودجوش را به منظور غالب کردن خواست مردم برای صلح رقم زد.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی از کابل، چهارم فروردین ماه امسال وقتی مهاجم انتحاری در ورزشگاه شهر «لشکرگاه » واقع در مرکز استان جنوبی «هلمند»، جوانان و نوجوانان را هدف قرار داد، کسی فکر نمی‌کرد که خون‌های ریخته شده، دلیل سرریزشدن کاسه صبر مردم بشود.
این حمله انتحاری جان 10 جوان ورزشکار و تماشاچی را گرفت و 37 تن دیگر را نیز راهی بیمارستان کرد.
اما این انفجار تکانه‌ای در مردم لشکرگاه به وجود آورد و آنها کاروانی را به طرف شهرستان «موسی قلعه» استان هلمند که به نوعی مرکز گروه طالبان در این استان محسوب می‌شود، اعزام کردند تا ضمن درخواست توقف درگیری و جنگ، مطالبه مردم را برای صلح ابلاغ کنند.
هر چند گروه طالبان به خواست این کاروان هلمندی پاسخ مثبت نداد اما 12 تن از اعضای حاضر در این کاروان انگیزه صلح‌خواهی خود را بعد از پاسخ منفی طالبان از دست ندادند و پای پیاده عازم کابل پایتخت افغانستان شدند تا با صدایی رساتر خواست خود را فریاد بزنند.
کاروان 12 نفری لشکرگاه 23 اردیبهشت ماه شهر را به سمت کابل ترک کرد و با پیمودن نزدیک به 700 کیلومتر و عبور از استان‌های «قندهار»، «زابل»، «غزنی» و «میدان وردک» خود را به مرکز کشور رساند.
کاروان هلمند در هر استانی که برای رفع خستگی استراحت می‌کرد، شماری از مردم که خود زخم‌خورده جنگ‌های طولانی بودند به امید نجات از چنین وضعی همراه کاروان شدند و وقتی پس از 38 روز پیاده‌روی کاروان هلمند که دیگر ابعاد ملی‌تری یافته بود با پاهای زخمی 28 خرداد ماه وارد کابل شد و در مسجد «عیدگاه» در نزدیکی محل نهاد ریاست جمهوری اتراق کرد، جمعیت مردمی از 100 نفر گذشته بود. در پایتخت نیز تعدادی از شهروندان رنج‌کشیده کابل به این جمع پیوستند.
این کاروان زمانی به پایتخت رسید که آتش‌بس دو جانبه دولت و طالبان خاتمه یافته بود، آتش‌بسی که برای نخستین بار در تاریخ درگیری‌های افغانستان به مناسبت سه روز تعطیلات عید فطر محقق شده بود.
البته دولت با توجه به استقبال مردم و به منظور ترغیب طالبان، یک‌طرفه آتش‌بس خود را برای مدت 10 روز دیگر بعد از تعطیلات عید تمدید کرد‌، اما طالبان بی‌توجه به این اقدام حملاتش را علیه نیروهای دولتی در مناطق مختلف افغانستان از سر گرفت.
کاروان روز دوشنبه مقابل دفتر سازمان ملل در شرق شهر کابل حضور یافت و اعلام کرد که به مدت سه روز مقابل این دفتر تحصن می‌کند و صدای خود را به گوش جهانیان برای کمک به پایان جنگ می‌رساند.
حرکت هلمندیان الهام‌بخش برای مهاجران افغان در پاکستان و شماری از مردم داغ‌دیده و ستم‌کشیده سایر استان‌های افغانستان شد و هفت روز قبل هفت تن از مهاجران افغان در پاکستان که با همین انگیزه صلح‌خواهی، شهر پیشاور را به سمت کابل ترک کرده بودند، وارد کابل شدند. همچنین خبر رسید، شماری از مردم استان‌های «پکتیا» و «پکتیکا» در جنوب افغانستان برای هم‌نوایی با کاروان هلمند، تجمعاتی را برای صلح‌خواهی راه انداخته و از طالبان خواسته‌اند که به آتش‌بس پیوسته و برای گفت‌وگوهای صلح آماده شود.
دیروز نیز رسانه‌های محلی افغانستان اعلام کردند، یک گروه دیگر از کاروان صلح از استان شرقی «کنر» و از شهر«اسعد آباد» به سمت کابل راه افتاده است و انتظار می‌رود که هر روز بر این گونه تحرکات افزوده شود.
باورها بر این است که افزایش این تحرکات از گوشه و کنار افغانستان و افزایش فشار افکار عمومی، باعث شود که گروه‌های میانه‌رو طالبان و شماری از جنگجویان خسته آنها نیز از این جنبش جدید حمایت کنند و تغییری راهبردی در افکار رهبری طالبان ایجاد شود.