«ف-ز» که بعد از انتخابات سال 88 به گفته وکیل خود به اتهام تبلیغ علیه نظام، توهین به رئیس‌جمهور و دولت و مشارکت در اخلال نظم عمومی با حضور در راهپیمایی ۲۵ خردادماه دادگاهی شده است و سابقه بازداشتی نیز دارد، سه‌شنبه 18 اردیبهشت ماه در کارگاهی به سخنرانی پرداخت.
این استاد دانشگاه در ابتدای سخنرانی خود با تاکید بر این موضوع که استاد اخراجی است می‌گوید: «اینکه من در سال ۸۲ به دانشگاه علامه طباطبایی آمدم تا رشته تاریخ را با دعوت دکتر نجف‌قلی حبیبی تاسیس کنم. یک سال و نیم هم در دانشگاه بودم و به خاطر اخراجی که از دانشگاه قبل از علامه شده بودم باید مراحلی طی می‌شد که در حین انجام مراحل احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور و آقای شریعتی رئیس دانشگاه شد و من همان هفته اول باز اخراج شدم.»
او در ادامه پس از ارائه وضعیت خود در دانشگاه، به مصادیق رفتارهای اصلاح‌گری و جنبش‌های رفرمیستی اشاره می‌کند و می‌گوید: «اصلاح به کنشی گفته می‎شود که زیربنای آن می‎تواند ساختن حاکمیت یا شخصیت باشد که کلیت آن را حفظ می‌کنیم ولی تغییرات نیمه بنیادی در آن به وجود می‎آوریم. پس اگر جنبش سیاسی به سمت تغییرات بنیادی برود دیگر از اصلاح خارج می‎شود. امروز وقتی به کسی انقلابی می‏گوییم یعنی آن فرد خواهان تغییر نظام است چراکه به معنای خواهان تغییرات اساسی و بنیادی است.»!
او در ادامه با بیان اینکه «انقلاب‎ها پس از مدتی به پایان می‌رسند و به یک زمین لم یزرع تبدیل می‎شوند» ادامه می‌دهد: «این انقلاب‌ها با خود مستی دارند یعنی مردم کارهایی می‌کنند که در حالت عادی انجام نمی‌دهند زیرا این سنت‌ها و عادت‌ها یک‌ شبه درست نشدند که یک شبه از بین بروند. انقلاب‌ها در پی از بین بردن بروکراسی‌ها به وجود می‌آیند ولی خود بوروکراسی را به وجود می‌آورند که بدتر از قبلی است چون قوانین یک شبه پدید نیامدند.»!
او در ادامه با اشاره به جنبش‌های اصلاح‌گری در ایران به اعتراضات دی ماه سال گذشته اشاره می‌کند و می‌گوید: «جنبش‌های سیاسی بهار و پاییز دارند و ما الان در پاییز آن هستیم. اعتراضات دی ماه ۹۶ که پیش‌بینی‌اش را قبل از آن کرده‌ بودم سیلابی بود که از اصلاحات هم گذشت و آن را نادیده گرفت و حتی کسانی را که تنها ناظر بودند تحت تاثیر قرار داد. برای آنکه بتوانیم به مردم بگوییم که اصلاحات چه می‌گوید و در پی چه جامعه‌ای است باید چند رویکرد را داشته باشیم تا خود را به آنان بشناسانیم. ورود تشکیلات سپاه پاسداران که با روح قانون در تضاد است نابه‌جاست. اگر بخواهد کنترلی با این شدت بر انتخابات صورت بگیرد می‌شود شبیه همین نماینده‌هایی که عالی‌ترین آنها لیست امید است که بیشترشان منشأ ناامیدی جامعه هستند. کسی که اصلا نمی‌تواند «لوور» را تلفظ کند.»
این استاد اخراجی در ادامه این نشست در جمع دانشجویان به موارد دیگری از جمله مسئله زنان، اقلیت‌ها، مطبوعات آزاد و... اشاره می‌کند و در انتها تاکید می‌کند که  محورهایی گفته شده «باید جنبش اصلاحی به آن توجه کند.»!
او در ادامه کارگاه خود از عباراتی همچون «به بن‌بست رسیدن کشور»، «غافلگیر شدن حکومت در دی ماه 96» استفاده می‌کند!
با نگاهی به اظهارات پیشین این استاد اخراجی دانشگاه حضور او در این کارگاه بیش از پیش قابل تامل خواهد بود، او در سال 93 در مصاحبه‌ای با یکی از سایت‌های اصلاح‌طلب تسخیر لانه جاسوسی را مستی توده‌ها توصیه می‌کند و می‌گوید: «پس از انقلاب مستبدانی ظهور کردند که خود دچار نوعی استبدادزدگی بودند.» او در ادامه این گفت‌وگو گفته است: «ما نه از انقلاب سال ۵۷ خاطره خوبی داریم و نه سن و سال ما دیگر اجازه انقلاب می‌دهد.»!
حقیقتاً جای تعجب و سوال است که چگونه در دانشگاه نظام اسلامی، فردی مسئله‌دار بتواند چنین سخنانی را به زبان بیاورد و کارگاه عملی براندازی نظام برپا کند، اما صدایی از هیچیک از مسئولان دانشگاه فوق‌الذکر و آموزش عالی کشور در مخالفت با این اظهارات شاذ و مغایر با منافع ملی برنخیزد؟! جالب اینجاست که وقتی مسئولان امر با این قبیل سوالات مواجه می‌شوند، بلااستثناء پشت جان‌پناه آزادی بیان سنگر گرفته و از لزوم طرح عقاید مخالف – بخوانید براندازانه! – در فضای دانشگاهی سخن به میان می‌آورند اما همین مسئولان نه تنها اجازه برگزاری مناظره میان دوستداران نظام و انقلاب با این قبیل به اصطلاح اساتید تجدیدنظرخواه را نمی‌دهند بلکه حتی بعضا پیش آمده که با ابطال مجوز قانونی سخنرانان ارزشی و انقلابی در مراسم 16 آذر دانشگاه‌های کشور، مانع از حضور ایشان در میان قشر جوان و دانشجو می‌شوند!