این درحالی است که با نگاهی به کارنامه استون سالهاست روشن شده، وی در واقع سفارشی‌سازترین فیلمساز حکومتی ایالات متحده محسوب شده که ظاهری مخالف‌خوان و عصیانگر دارد. در واقع همواره آثار الیور استون در انتقاد به یک حزب و جناح و در حمایت از حزب و جناحی دیگر در هیئت حاکمه ایالات متحده آمریکا ساخته شده است. او تنها فیلمسازی است که درباره 3 رئیس‌جمهوری آمریکا (کندی و نیکسون و بوش) فیلم ساخته و در برخی فیلم‌های دیگرش نیز آشکارا از روسای جمهوری وقت یا سابق و اسبق حمایت و تجلیل کرده است مانند آخرین فیلمش به نام «اسنودن» که در آن اوباما همچون یک منجی ظاهر شده که قانون ظالمانه شنود گسترده از شهروندان را لغو می‌کند یا در فیلم «مرکز تجارت جهانی» که جرج دبلیو بوش گویا صدای فروخفته قربانیان فاجعه است. حتی در سه‌گانه معروف الیور استون درباره جنگ ویتنام («جوخه» و «متولد چهارم جولای» و «آسمان و زمین») هیچ اعتراض و انتقادی به اصل جنگ تجاوزکارانه فوق به چشم نمی‌خورد و آنچه وجود دارد اعتراض به حزب جمهوری‌خواه برای قربانی کردن جوانان بی‌تجربه در آنچه باتلاق و جهنم ویتنام می‌خواند، است و حمایت آشکار از حزب دمکرات که خود یکی از مجرمان و آتش‌افروزان تجاوز به ویتنام محسوب می‌شود. چنان که قهرمان فیلم «متولد چهارم جولای» یعنی ران کوویک، آشکارا در تظاهرات حزب دمکرات شرکت می‌کند.
استون در مقابل موضع‌گیری‌های به نفع حزب دمکرات اما در دو فیلم «w» و «مرکز تجارت جهانی»، به طور صریح از ارتجاعی‌ترین قشرهای حزب جمهوری‌خواه حمایت کرده تا حدی که «کال تامس» شخصیت تند‌رو و متعصب جمهوری‌خواه آن را «یکی از درخشان‌ترین فیلم‌هایی که از کشور‌، خانواده‌، ایمان و مردم دفاع می‌کند» نامید!
رویکردهای ضدایرانی استون نیز در ساخت فیلم جعلی «اسکندر» نمود پیدا کرد که در آن ایرانیان را همچون بردگان و اسکندر را به عنوان منجی آنها به تصویر کشیده بود. استون در سال‌های پس از فتنه 88 نیز همراه برخی دیگر از فیلمسازان صهیونیست آمریکایی، بیانیه‌ای را امضا کرد که در آن نظام جمهوری اسلامی را سرکوبگر و سانسورچی و حبس‌کننده هنر و هنرمندان معرفی کرده بود.