در حال حاضر آمریکا و رژیم صهیونیستی در سوریه به طور بی‌سابقه‌ای، «رو» بازی می‌کنند و برای اقدامات خود، دیگر تلاش نمی‌کنند پوششی بیابند و به طریقی این اقدامات را توجیه کنند.
بخشی از این تغییر رویه آمریکا، به ویژگی‌های شخصیتی «دونالد ترامپ» برمی‌گردد و بخشی هم به شرایط خاصی مربوط می‌شود که علی‌رغم میل آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی، در سوریه رقم خورده است.
ترامپ که می‌خواهد به مردم آمریکا بقبولاند که با دیگر سیاستمداران این کشور فرق دارد، حرف‌های غافلگیرکننده و عجیب و غریبی را بر زبان می‌آورد و یا در اینترنت توئیت می‌کند. اما در بسیاری از مواقع، واکنش‌ها و بازخوردها به قدری قوی بوده‌اند که او مجبور شد از موضع خود عقب‌نشینی کند و حرف‌هایش را پس بگیرد، که کثافت‌خانه نامیدن کشورهای سیاهپوست‌نشین و دروغگو خواندن سران پاکستان، ازجمله آنهاست.
اما در این میان، رئیس‌جمهور آمریکا برخی مواقع حرکت‌هایی می‌کند و حرف‌های پرهزینه‌ای را بر زبان می‌آورد که حاصل نادانی و ناآگاهی او درباره میزان قدرت آمریکا است و این درمورد نوع برخورد ترامپ با بحران سوریه، بیشتر نمود پیدا می‌کند. او سوریه را نمی‌شناسد و نمی‌داند که در آنجا واقعا چه خبر است و فکر می‌کند که آمریکا هر اقدامی را که بخواهد در آنجا انجام دهد، می‌تواند عملی کند.
همین دو هفته قبل بود که ترامپ در ایالت «اوهایو» یک دفعه اعلام کرد، قصد دارد نیروهای آمریکایی را فورا از سوریه خارج کند. اما، چیزی نگذشت که او تحت فشار سیاستمداران آمریکایی، حرفش را پس گرفت و به آن تبصره زد! این هم البته گفته شده که ترامپ از ابتدا با هدف دوشیدن عربستان، این حرف را زده است.

بلوف زن تنها
اولین پیامدی که تحولات جاری سوریه برای شخص ترامپ داشت، این است که او را از فردی محکم و قاطع، تبدیل به شخصی دمدمی مزاج و بلوف‌زن کرده است به طوری‌که حرف‌هایش نه دشمن را می‌ترساند و نه دوستان آن را جدی می‌گیرند.
ترامپ یکی دو روز قبل به همراه همتای فرانسوی خود، با ادبیاتی که یادآور دوران استعمار است، اعلام کردند که در واکنش به اقدام دولت سوریه در «دوما»، دست به اقدام مشترک و جدی خواهند زد. این اظهارات در ظاهر قاطع است، مبنی بر اینکه از نگاه ترامپ، عامل حمله شیمیایی در دوما، ارتش سوریه است و او قصد دارد به همراه فرانسه، دولت و ارتش سوریه را تنبیه کند.
اما، این اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا را نه درداخل و نه در خارج، هیچ‌کس جدی نگرفت، چون همه فهمیده‌اند که او فرد خام و ناآگاهی است و از شرایط سوریه و قطب‌های قدرت حاضر در این کشور، اطلاعات درستی ندارد.
حدود یک ماه قبل درست زمانی که ترامپ با جدیت اعلام کرد قصد دارد مناطقی را در سوریه و حتی دمشق هدف قرار دهد، مسکو واکنش نشان داد و تهدید کرد که به هرگونه حمله آمریکا پاسخ می‌دهد. این اقدام روسیه باعث شد که ترامپ و دولت آمریکا بی‌سروصدا، قضیه را مسکوت بگذارند.

جنجال‌های بی‌خاصیت
دولت آمریکا تحت رهبری ترامپ در هفته‌ها و ماه‌های گذشته جنجال‌های زیادی را درباره ارتکاب دولت دمشق به حمله شیمیایی علیه مردم سوریه، خصوصا در منطقه «غوطه شرقی» راه انداخته است.
براساس فرمول ترامپ، بلافاصله پس از اینکه ثابت شد ارتش سوریه دست به حمله شیمیایی زده است، نیروی هوایی آمریکا وارد عمل می‌شود و با درهم کوبیدن پایگاه‌های ارتش سوریه و متحدان آن، «بشار اسد» را از صحنه سیاسی و از قدرت، حذف کرده و بحران شش ساله این کشور را به نفع خود، پایان می‌دهد.
اگر ترامپ واقعا اجرای چنین فرمولی را در سر دارد (که ظاهرا دارد)، به معنی واقعی کلمه، «احمق» است و از بازدارندگی و «موازنه وحشت» چیزی نمی‌داند. علی‌رغم حضور متحدان قدرتمند سوریه در این کشور، ترامپ فکر می‌کند که «مبسوط‌الیه» است و دست به هر اقدامی که بخواهد، می‌زند.
ترامپ می‌تواند در سوریه «رو» بازی کند، اما نمی‌تواند دست به هر اقدامی بزند و پا را از گلیم خود درازتر کند.
درحال حاضر حتی خود اشرافیت سیاسی آمریکا به این نتیجه رسیده است که حضور ترامپ در کاخ سفید، قبل از هر کشوری، برای خود آمریکا پرهزینه خواهد بود.
رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی‌ها و در تالیفی که از خودش تحت عنوان «آمریکای زمین‌گیر» بر جای گذاشت، به نحو تهوع‌آوری خودش را می‌ستاید و خود را فردی تصور می‌کند که قرار است «آمریکای زمین‌گیر» را نجات دهد.
ترامپ واقعا معتقد است که به عنوان فردی عملگرا، می‌تواند عظمت را به آمریکا برگرداند.
این درحالی است که کارشناسان نظر دیگری دارند و می‌گویند که سرنوشت ابرقدرتی آمریکا در همین سوریه زخم‌دیده از جنگ رقم خواهد خورد. سوریه بالاخره آمریکا و شخص ترامپ را متوجه می‌کند که گزینه‌های زیادی ندارند؛ یا باید این کشور را ترک کنند و یا خطر یک جنگ هسته‌ای را به جان بخرند.
طی همین روزهای گذشته ترامپ به همراه «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه و «ترازمی» نخست‌وزیر انگلیس، اعلام کرده‌اند که به سوریه حمله می‌کنند. ولی همانطور که گفته شد این تمایل ترامپ و دوستانش در حد آرزو باقی خواهد ماند و عملی نخواهد شد.

تغییر ذهنیت
متحدان منطقه‌ای آمریکا
این ناتوانی دولت آمریکا در اجرای گزینه‌های دلخواه در سوریه، چند سالی است که برای متحدان واشنگتن در منطقه، آشکار شده و آخرین کسانی که به ضعف آمریکا پی برده‌اند، خود تروریست‌های فعال در سوریه هستند.
بی‌دلیل نیست که ترکیه به دنبال چرخش به سمت ایران و روسیه است و قطر نیز پیوندش را با جبهه حامی تروریسم، برید. حتی عربستان نیز در سال 2014 و پس از آنکه به ضعف آمریکا در سوریه پی برد، تلاش کرد که به روسیه نزدیک شود، اما نتوانست و پیوندهای ساختاری پرقدمتش با آمریکا، مانع این پیوند شد.
اصولا، علت بی‌قراری و پریشانی فعلی رژیم سعودی را باید در همین مسئله جست‌وجو کرد که آمریکا دیگر آن آمریکای دهه‌های گذشته نیست و نمی‌توان روی آن حساب باز کرد.
در هرحال، خروج تروریست‌های موسوم به «جیش‌الاسلام» از «غوطه شرقی» دمشق و تسلط ارتش سوریه بر این منطقه که علی‌رغم میل ترامپ و متحدانش صورت می‌گیرد، کشورهایی مثل عربستان و امارات را شدیدا نگران کرده است، چراکه آنها می‌دانند این عقب‌نشینی علی‌رغم میل آمریکا صورت می‌گیرد و پیامدهای این عقب‌نشینی، لرزه بر اندام آنها می‌اندازد.

جمع‌بندی
ترامپ می‌گوید که سوریه را می‌زند، اما درعمل هیچ اتفاق در خور توجهی نمی‌افتد. این تهدید توخالی از زبان «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا هم صورت می‌گرفت. اما چیزی که شرایط موجود را متمایز می‌کند، اعتماد به نفس کاذب و ادعاهای ترامپ است مبنی بر اینکه کار سوریه را یکسره می کند. اوباما به تدریج تسلیم شرایط شد و صحنه را ترک کرد. ترامپ نیز علی‌رغم بلوف‌زنی‌هایش، مجبور است تسلیم منطق شرایط شود و مردم سوریه را رها کند، تا آنها خودشان شرایط خود را رقم بزنند.
لذا، در ارتباط با تهدیدات جاری آمریکا، انگلیس و فرانسه مبنی بر حمله به سوریه، نباید زیاد نگران بود چراکه هیچ فرد عاقلی خودش را با دست‌های خود، به هلاکت نمی‌اندازد و هم‌اکنون علاوه بر محور مقاومت، دولت و ارتش روسیه نیز به اندازه کافی، انگیزه مقابله با آمریکا در سوریه را دارند. هرچند ساختار سیاسی آمریکا قدرت کافی را به رئیس‌جمهور می‌دهد که دست به اقدام بزند، ولی او نمی‌تواند با حمله گسترده به سوریه، درهای جهنم را به روی آمریکا باز کند.
ترامپ دو روز قبل و در آخرین اظهاراتش اعلام کرد که سوریه را به خاطر ماجرای دوما، هدف قرار خواهد داد. ممکن است که تا زمان چاپ این مطلب، تهدید فوق عملی شده باشد، ولی به طور قطع می‌توان گفت که حمله آمریکا مثل ماجرای حمله به پایگاه «الشعیرات» خواهد بود؛ یعنی حمله محدود به یک یا دو پایگاه خاص در سوریه و نه یک حمله «گسترده و قوی».
هدف از این حمله هم نه ضربه زدن به ارتش سوریه، بلکه القاء این مفهوم به افکار عمومی است که تهدید ترامپ عملی شده است. این درحالی است که تهدید رئیس‌جمهور آمریکا زمانی عملی می‌شود که وی به سوریه لشکرکشی کند و یک جنگ تمام‌عیار علیه ارتش سوریه راه بیندازد. این اتفاق در حال حاضر هرگز رخ نخواهد داد، مگر اینکه ترامپ بخواهد دست به دیوانگی بزند و آمریکا و جهان را به خطر بیندازد.