(بدان ای سالک راه خدا!) عبودیت به معنای «وابستگی» است، و اگر کسی عبد دنیا شود، به اسارت دنیا می‌رود و به آن وابسته می‌گردد. یعنی هم از نظر درونی، نسبت به مادیات خضوع نام نشان می‌دهد و هم از نظر بیرونی، از شهوت و غضب خویش اطاعت می‌کند، زیرا عبودیت مرکب از خضوع تام قلبی و اطاعت اعضا و جوارح است (از طرفی) عبودیت دنیا موجب توقف می‌شود و برای انسان حالت ایستایی بوجود می‌آورد. یعنی دلبستگی به مظاهر مادیت، موجب می‌شود که انسان متوقف شده و در نهایت پوچ و بی‌ارزش شود، اما عبودیت الله تعالی دقیقا برعکس است (و سیری نامحدود و لایتناهی را  به سوی خدا دنبال می‌کند) (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- رسائل بندگی، رساله دوم حب به دنیا، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 123