مرکز پژوهش‌های مجلس طی گزارشی درخصوص برنامه دولت برای ‌اشتغال فراگیر اعلام کرد، بدلیل توزیع منابع ارزان در این طرح، همین میزان ‌اشتغالی که با نقش غیرمستقیم دولت حاصل شده بود از دست خواهد رفت.
به گزارش خبرگزاری فارس، هفتم تیرماه 96 برنامه ‌اشتغال فراگیر برای ایجاد 970 هزار شغل در سال جاری از سوی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور ابلاغ شد.
در حال حاضر، تنها سه ماه از سال باقی مانده و طبق این برنامه دولت باید در پایان سال گزارشی از 970 شغل ایجاد شده ارائه کند، در عین حال آمارهای اولیه حاکی از این است که طرح دولت منجر به ایجاد این میزان ‌اشتغال نشده است.
در همین زمینه، مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی برنامه ‌اشتغال فراگیر دولت را بررسی کرده که بخشی‌هایی از آن در ادامه می‌آید: با توجه به شرایط رکودی حاکم بر بنگاه‌ها، باید ابزارهای تشویقی و انگیزشی متعددی برای کارفرمایان در نظر گرفته شود و در این خصوص موانع قانونی و اجرایی که منجر به ترس و‌گریز کارفرمایان از اجرای آن می‌شود، برطرف گردد.
نحوه تعیین منابع پیش‌بینی شده برای ‌اشتغالزایی در این برنامه مشخص نبوده و ارتباط این منابع (21500 هزار میلیارد تومان) با منابع پیش‌بینی شده در برنامه ششم (770 هزار میلیارد تومان) جای ابهام دارد.
تجربه نشان می‌دهد به دلیل دشواری در هماهنگی‌های بین دستگاهی، برنامه ‌اشتغال فراگیر به ابعادی مانند اعطای 310 هزار تومان ماهیانه کمک هزینه کارورزی و پرداخت تسهیلات بانکی (20 هزار میلیارد تومان) در سال 1396 محدود خواهد شد، مگر آنکه تدبیری برای پایدارسازی ‌اشتغال اندیشیده شود.
این برنامه از دو سو می‌تواند در روند کنونی خلل ایجاد کند؛ اول آنکه منابع مالی پیش‌بینی شده از طریق تسهیلات تکلیفی بانک‌ها در شرایط کنونی نظام بانکی، فشار مازادی است بر فشارهای قبلی مانند خرید گندم، فروش اوراق و سایر بدهی‌های دولت که حتی پیش‌بینی همین میزان 200 هزار میلیارد ریال تسهیلات بانکی نیز می‌تواند آثار نامطلوبی در نزدیکتر نمودن شرایط فعلی نظام بانکی به آستانه غیرقابل بازگشت داشته باشد که در آن صورت کل دستاوردهای ثبات و‌ اشتغالزایی دو سال قبل نیز بی‌نتیجه خواهد ماند.
از سوی دیگر توزیع منابع ارزان می‌تواند مجدداً بخش‌های ‌اشتغالزای کنونی را به سمت استفاده بیشتر از این منابع و انحراف آن به سمت سایر بازارها سوق دهد که در آن صورت همین میزان ‌اشتغالی که با نقش غیرمستقیم دولت حاصل شده بود از دست خواهد رفت.
مروری اجمالی بر این برنامه نشان می‌دهد که هرچند تلاش‌هایی بسیار ارزشمند در جهت ‌اشتغالزایی اعمال شده است و از جمله آن تفکیک مقوله رشد و ‌اشتغال، ایجاد رهیافت نوین ‌اشتغالزایی برمبنای توسعه انسانی و اجتماعی، توجه به ارتقای آموزش و مهارت نیروی انسانی و توجه به آمایش سرزمین است، اما با توجه به انتقادات وارده، نمی‌توان انتظار داشت که علیرغم عنوان برنامه «برنامه ‌اشتغال فراگیر» از بطن این برنامه، راهبرد کلان و بلندمدت مشخص برای ‌اشتغالزایی پایدار حاصل شود.