مسئولیت در ورزش طعمه است یا امانت؟!
سرویس ورزشی-
این‌طور که از خبرهای واصله برمی‌آید، قرار است ظرف کمتر از بیست روز آینده، انتخابات 14 فدراسیون ورزشی برگزار شود و چند روز پس از آن یعنی روز 25 دی ماه (دقیقا یک ماه دیگر) انتخابات کمیته ملی المپیک هم برگزار شود. با این حساب می‌شود گفت یک ماه آینده می‌تواند برای ورزش ما حساس و - با توجه به اینکه فدراسیون‌هایی نظیر کشتی، تکواندو، والیبال، شنا و... نیز جزو فهرست انتخاباتی‌اشاره شده هستند- سرنوشت‌ساز باشد.
به همین مناسبت هم این روزها در محافل مختلف ورزشی، رسانه‌ها و... صحبت از انتخابات پیش رو است، و اینکه چه کسی ثبت‌نام کرده است. چه کسانی قرار است برای فلان فدراسیون یا پذیرفتن مسئولیت در کمیته ملی المپیک ثبت‌نام کنند و کاندیدا شوند و... ما به سهم خود امیدواریم انتخابات در زمان تعیین شده با حفظ ضوابط قانونی و شرایط سالم برگزار شود تا نخستین گام در مسیری که قرار است این تعداد از فدراسیون‌ها و همچنین کمیته ملی المپیک طی کند، محکم و درست برداشته شود که این ضرب‌المثل، حرف کاملا درست و عالمانه‌ای است که گفته‌اند: «خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج»!
و البته عکس آن هم کاملا صادق است، یعنی اگر خشت اول را معمار صحیح و سالم بگذارد تا ثریا دیوار هم صحیح و سالم بالا می‌رود... بنابراین بر معماران و برنامه‌ریزان ورزش است که دراین‌باره نیز به مسئولیت خود عمل نمایند و بیش از هر چیز، به انجام صحیح و خالصانه و قانونی وظیفه به گونه‌ای که خروجی آن حفظ «منافع ورزش» باشد، بیندیشند.
همچنین امیدواریم آنهایی که این روزها خود را برای گرفتن پست و مسئولیت آماده می‌کنند، از این قصد خود، نیتی جز «خدمت» به ورزش و «کار کردن» برای جوانان عزیز این مرز و بوم نداشته باشند. چون اگر قصد و نیتی جز این برای تصاحب مسئولیت‌ها در میان باشد و خودخواهی‌ها و منیت‌ها و هوس و جاه‌طلبی و... دراین‌باره محرک و انگیزه اصلی را تشکیل دهد، بدون تردید این ورزش است که بزرگترین ضرر و زیان را خواهد دید.
اهالی فن و آشنایان با ورزش مستعد کشورمان هم می‌دانند که بسیاری از ضرباتی که ورزش خورده است و عقب‌ماندگی و عدم پیشرفت مورد انتظار در بسیاری از حوزه‌ها داشته، ریشه در وجود چنین مدیرانی و حاکمیت دیدگاه خودخواهانه و جاه‌طلبانه بر عملکرد مدیران وقت بوده است. این است که عرض می‌کنیم و آرزو و دعا می‌کنیم آنها که این روزها وارد میدان رقابت برای گرفتن مسئولیت شده‌اند، خود را از لحاظ اخلاقی تهذیب و از نظر نفسانی «تنزیه» کرده باشند و با درک معنای «مسئولیت» قدم در این وادی پرخطر و بلاگذاشته باشند.
مولای متقیان، امیرالمومنین(ع) در نامه‌ای که در آن وظایف والی و کارگزار را تشریح می‌کند و به «عهدنامه مالک‌اشتر» معروف است ضمن اینکه این صحابی بزرگ و چهره فداکار و کم‌نظیر در تاریخ اسلام را به پرهیز از جاه‌طلبی هشدار می‌دهد، درباره مسئولیتی که قرار است برعهده بگیرد- استانداری ولایت مصر- می‌فرماید: «و ان عملک لیس لک بطعمه و لکنه فی عنقک امانه». یعنی: پست و مقامی که به دست تو افتاده، شکار و طعمه‌ای در چنگال تو نیست، بلکه امانتی است که به گردنت سنگینی می‌کند .
بدون تردید مخاطب مولاعلی(ع)، فقط جناب مالک‌اشتر نیست، بلکه همه کسانی هستند که قرار است اینجا و آنجا و در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف، زیر بار مسئولیت‌های ریز و درشت بروند و بخشی از امور مردم را عهده‌دار شوند.
انتظار می‌رود که کسانی هم که این روزها در حوزه ورزش کشور می‌خواهند صاحب مسئولیت شوند و بخشی از امور این حوزه مردمی را اداره نمایند، به این کلام مولا علی(ع)، توجه لازم و عنایت کامل داشته باشند چرا که هم ورزش و اهالی ورزش نسبت به حضرت علی(ع)، ارادت و علاقه خاصی دارند و هم اینکه پای حق و حقوق «مردم» به ویژه «جوانان» عزیز این مملکت و حساسیت‌ها و روحیات و... آنها در میان است.
شکی وجود ندارد که در سایه مدیریت کسانی که به مسئولیت، به عنوان «امانت» نگاه می‌کنند، نه «طعمه»، ورزش ما حتما رو به جلو گام برمی‌دارد و در مسیر پیشرفت حرکت می‌کند. مدیری که به عنوان «امانت» به کار و بار و مقام و جایگاه خود نگاه می‌کند، سعی می‌کند از «فرصت» استفاده کند و خستگی‌ناپذیر و مدبرانه «خدمت» کند تا هم خلق را و هم مهم‌تر از آن خالق را از خود راضی نگاه دارد. همان «خالقی» که چقدر همه را به ویژه مسئولان و مدیران را به کار و خدمت و تلاش برای «مردم» توصیه و سفارش کرده است. همان خالقی که بهترین و پاکیزه‌ترین «بندگان» خود را برای خدمتگزاری و هدایت مردم برگزیده و برانگیخته است و... مدیری که به عنوان «امانت»، مسئولیت می‌پذیرد، از همان لحظه و گام نخست در پی انجام «بهترین خدمت» است، به همین دلیل از همان آغاز «عقل» و «تدبیر» خود را به کار می‌اندازد.
متاسفانه با تکیه بر واقعیات در ورزش ما بارها مشاهده شده است که بعضی مدیران فقط وقتی «مجبور» شده‌اند، وقتی که «خرابی» به بار آورده‌اند، وقتی صدای اعتراض «مردم» و «رسانه»ها و «کارشناسان» و... را درآورده‌اند، وقتی حسابی در آغاز کار، خاصه خرجی و باندبازی کرده و از خجالت دوستان و آشنایان و فامیل و در و همسایه درآمده‌اند! و... آری وقتی که «مجبور» شده‌اند، وقتی که دیده و دریافته‌اند که برای «بقا» و «تداوم ریاست»، جز «اصلاح خط‌مشی غلط گذشته» راهی ندارند و برای «خودشان» هم که شده باید «درست» و «اصولی» کار کنند، تازه به فکر این افتاده‌اند که سلاح عقل و تدبیر را جانشین هوی و هوس و جاه‌طلبی و باندبازی و... نمایند! دراین‌باره مثال‌ها و نمونه‌ها در حوزه ورزش فراوان است و کافی است درباره این سخن ما کمی تامل شود، همین الان نمونه‌های زنده آن در ورزش و علی‌الخصوص فوتبال ما قابل شناسایی و مشاهده است! و... دراین‌باره باز هم خواهیم نوشت.