عضو کمیسیون عمران مجلس:
بازار مسکن باید از سیاسیکاری خارج شود
عضو کمیسیون عمران مجلس گفت: بازار مسکن دچار آشفتگی شده و برای رفع این معضل باید از سیاسیکاری خارج شود.
محمد دامادی در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان، با بیان اینکه باید تمامی بافتهای فرسوده در کشور اصلاح شود، اظهار کرد: بسیاری از سازههای ساختمان و اماکن عمومی کشور فرسوده است و میتواند آثار بسیاری مخربی در مواقع اضطراری برجای بگذارد. دولت باید برای بهبود این وضعیت یک بسته حمایتی شامل ایدههای مختلف ارائه دهد، تا اشکالات اساسی در این حوزه برطرف شود.
وی با تاکید بر اینکه ایجاد یک قانون جامع و کامل و نیز ارائه سیاستهای دقیق میتواند زمینهساز بهبود وضعیت مسکن در این بخش باشد یادآور شد: بازار مسکن و ساخت و سازها دچار آشفتگی شده و برای رفع این معضل باید از سیاسیکاری خارج شود، در نتیجه با بهبود یافتن وضعیت اقتصادی کشور میتوان، بخشی از مشکلات این حوزه را مرتفع ساخت.
در همین حال، حسین سروش، کارشناس بازار مسکن درخصوص علل و دلایل کاهش و تنزل فاحش و محسوس ضریب تولید مسکن در کشور اظهار کرد: یکی از دلایل کلی و اصلی این عارضه به کاهش قدرت خرید مردم برمیگردد که به تبع همین موضوع باعث شده بسیاری از اقشار مردم، توان خرید مسکن را نداشته باشند.
وی افزود: البته افزایش افسارگسیخته قیمت مسکن در سالهای گذشته، روند معقول و منطقی نبود، اما در شرایطی که آفت رکود به جان اقتصاد کشور میافتد طبیعتا سطح درآمدی خانوارها نیز کاهش مییابد و در چنین فضا و بستری، اساسا پول و نقدینگی لازم برای خرید مسکن وجود نخواهد داشت.
این کارشناس مسکن گفت: آنچنانکه اخبار منتشر شده در رسانهها نشان میدهد، هم اکنون، دو میلیون و ۵۰۰ هزار واحد مسکونیِ خالی در کشور وجود دارد که بعضا در این میان برخی از آنها لوکس و اشرافی به شمار میرود و به تبع بسیاری از اقشار جامعه، علیالخصوص اقشار و گروههای کمدرآمد و دهکهای پایین جامعه، قادر به خرید آن نیستند.
چندی پیش، علی قائدی، معاون دفتر اقتصاد و مسکن وزارت راه و شهرسازی در گفتوگو با رسانهها، با اشاره به گزارش اخیر بانک مرکزی در ارتباط با کاهش تولید مسکن در طول سالهای گذشته اظهار کرد: از سال ۱۳۹۲، روند سرمایهگذاری در عرصه مسکن و تعدد تولید، ساخت و احداث واحدهای مسکونی کاهش یافت که ریشه آن را میتوان در تولید و احداث جستوجو کرد.
وی افزود: نخستین دلیل کاهش نرخ تولید و احداث مسکن به حجم انبوه تولید مسکن در مقطعی برمیگردد که به نوعی سودآوری آن آنچنان جذاب و قابل توجه بود که برخی تلاش کردند سرمایههای خویش را به این سمت هدایت کنند. به واقع، حبس سرمایهگذاری در بسیاری از واحدها، باعث شده تا امکان به جریان افتادن مجدد سرمایهها با موانعی مواجه شود و به تبع در چنین شرایطی سطح سرمایهگذاریها در بازار مذکور اُفت میکند و روند تولید و احداث مسکن تحتالشعاع قرار میگیرد.