مسئولان آموزش عالی چه زمانی از خواب بیدار می‌شوند؟!
فعالیت آزادانه جریانات مشکوک در دانشگاه‌ها!
نشریات دانشجویی و انتشار تصاویر فعالیت‌های چندساله و مهم تشکل‌ها یکی از راه‌های معرفی آن‌هاست؛ برخی از تشکل‌های حامی جریان فتنه و تجدیدنظرطلب نیز در روند ثبت‌نام‌ها ضمن پخش گسترده تصاویر سران فتنه در غرفه‌ها به انتشار مطالب خلاف واقع و انحرافی در نشریات خود کرده‌اند.
نشریه «س» گاهنامه دانشجویی فرهنگی - سیاسی انجمن دانشجویان نواندیش دانشگاه فردوسی مشهد در مطلبی با عنوان «داستان رویش جوانه‌ها در خاک دانشگاه»، تاسیس انجمنهای اسلامی دانشجویان را به بازرگان منتسب می‌کند و مینویسد «از همان روزهای نخست که انجمن اسلامی دانشجویی به عنوان اولین تشکل اسلامی در دانشگاه‌های کشور به همت مهندس بازرگان و همراهانش در سال 1320 تأسیس شد، این تشکل به عنوان یک تشکل دموکراتیک و آزادیخواه در دانشگاه‌های کشور شناخته می‌شد و همواره ماهیتی منتقد بر قدرت داشته و علی‌رغم تمامی تلاش‌های ساختار قدرت، چه در سال‌های حکومت پهلوی و چه پس از انقلاب اسلامی، هیچ گاه ماهیت و هویت آزادیخواه و استبداد‌ستیز خود را از دست نداده است.»!
این ادعا در حالی است که طبق کتب تاریخی تأسیس انجمنهای اسلامی توسط بازرگان یک دروغ تاریخی است. علی خضریان در مجلد موج سوم، در همین زمینه مینویسد: «بازرگان مهندس بود و در دانشکده فنی دانشگاه تهران حضور داشت نه در دانشکده پزشکی. بازرگان در سال 20 و 21 دانشجو نبود. یعنی وقتی به سن وی مراجعه شود، می‌بینیم وی در آن سال جزو کسانی بود که شاید استاد هم نبوده است، بلکه با توجه به شرایط سنی‌اش یک استادیار تازه وارد بود که دارای دغدغه‌‌های اسلام‌‌گرایانه بود، اما انجمن اسلامی در دانشکده پزشکی شکل گرفت و بازرگان دانشجوی رشته پزشکی نبود که بخواهد جزو موسسان انجمن اسلامی دانشجویان قرار گیرد. وی حتی جزو اساتید رشته پزشکی هم نبود که بخواهد در تاسیس این انجمن موثر عمل کند.»
اما این نشریه، وارونه نمایی‌های تاریخی خود را به اینجا ختم نمی‌کند و در مطلب دیگر مینویسد: «نخستین اقدام عملی دانشجویان تحت لوای انجمنهای اسلامی دانشجویی در سال‌های پس از انقلاب، تسخیر سفارت آمریکا در 13 آبان 58 بود که با رشد فکری و فرهنگی و سیاسی فاعلان آن در بستر روشنگرانه انجمن اسلامی دانشجویان، تمامی عاملان اصلی این اقدام، در سال‌های بعد آن را اشتباه بزرگ و استراتژیک خود در برهه‌های خاص از تاریخ خواندند.»
نویسنده مطلب، تمامی عاملان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا را پشیمان خطاب می‌کند درحالی که شهید وزوایی، شهید ورامینی، شهید حسین علم‌الهدی افراد شاخص این اقدام مردمی و غیردولتی بودند که هرگز آن را اشتباه نخواندند، البته مهدی بازرگان که این نشریه او را موسس انجمن اسلامی دانشجویان خطاب می‌کند به دلیل همین تسخیر از ریاست دولت موقت انقلاب اسلامی استعفا می‌دهد.
اما نشریه «ب» نیز متعلق به انجمن دانشجویان راه امید دانشگاه اصفهان در ویژه‌نامه خود برای دانشجویان به مسئله لغو مجوز تشکل‌های تجدیدنظرطلب در دولت نهم و دهم اشاره می‌کند و آن را «تک‌صدایی» یک جناح عنوان می‌کند. این مسئله در حالی است که اکثر تشکل‌های لغو مجوز شده طی سال‌های اخیر اقدامات علنی علیه جمهوری اسلامی به خصوص لیدری در جریان فتنه 88 و حمایت از عناصر منافقین که هنوز نیز ادامه دارد را در کارنامه دارند و از سوی دیگر زیر سوال بردن مقدسات دینی یکی دیگر از فعالیت‌های اصلی این جریانات بوده است.
در ادامه، این نشریه با طرح مسائل فمینیستی مینویسد: «متأسفانه، بسیاری از زنان جامعه ما، از طبقات متفاوت اجتماعی، اقتصادی و تحصیلی به رفتارهای خشونت‌آمیز از سوی جامعه گرفتار می‌شوند. از آنجایی که، ادبیات مرور جامعه و بازتاب آن چیزی است که در اجتماع اتفاق می‌افتد، ستم علیه زنان و نابرابری جنسیتی نیز در ادبیات ایران انعکاس یافته است.»!
نشریه «آ - ش» توسط انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت اداره می‌شود که در آخرین شماره خود به بیان نکات غیرواقعی اشاره می‌کند.
به نقل از خبرنامه دانشجویان؛ نگارنده مطلبی تحت عنوان «سخنی با ورودی‌های جدید دانشگاه» از آن‌ها می‌خواهد در دانشگاه صرفا به دنبال درس نباشند و خانواده‌هایی که از فرزندانشان می‌خواهند به فعالیت غیرقانونی توجه نداشته باشند را ترسو خطاب می‌کند: «فعالیت دانشجویی، فعالیتی اجتماعی، بدون چشمداشت و منفعت مالی است که از روی دغدغه دانشجویانی که نگران جامعه، کشور و... بسته به علاقه‌مندی شخص در حوزه‌های متفاوت دنبال می‌شود. به جرئت می‌توانم بگویم که کمترین آورده این فعالیت‌ها، تقویت روحیه جمعی شخص و آموختن منش کار جمعی و گروهی است. در فضای کنونی جامعه ایران و به سبب حس سرخوردگی پس از رویدادهای سیاسی سال 88 و ترس خانواده‌ها از تکرار اتفاقات آن دوره، جامعه سیاست‌زده شده و والدین فرزندان خود را از فعالیت در قالب تشکل‌ها و جمع‌های منتقد وضع موجود در دانشگاه نهی می‌کنند و به نوعی به دانشجویان گفته می‌شود که بدون توجه به نهادهای منتقد دانشجویی، به درس خود بپردازند، چند سال تحصیل خود را به پایان ببرند تا آینده‌ای موفق داشته باشند. اما باید توجه داشت که بازگشت جامعه به سال 88 و تکرار آن اتفاقات به دلایل متعدد، به طور کلی دور از ذهن می‌نماید. به علاوه اینکه، دانشگاه به سبب فضای بازی که به دانشجو می‌دهد، این امکان را فراهم می‌آورد تا او به مسائلی فراتر از درس خود (که قطعاً باید در اولویت همه دانشجویان قرار داشته باشد) فکر کند.»!
این مطالب تنها بخشی از نوشته‌هایی است که در اختیار دانشجویان قرار گرفته است. البته این موضوع به همین جا ختم نشده و این جریان بدون هیچ گونه مخالفتی از سوی مسئولان فرهنگی دانشگاه‌ها اقدام به غرفه‌آرایی با نمادهای استفاده شده در فتنه 88 کرده‌اند!
در پایان می‌باید منتظر ماند و دید که آیا مسئولان آموزش عالی و در راس ایشان وزیر نوسفر علوم، واکنشی شایسته در قبال این قبیل ساختارشکنی‌های مذبوحانه را اتخاذ خواهند نمود یا اینکه اتمسفر فرهنگی و سیاسی دانشگاه‌های کشور، سراشیبی افول را با سرعت بیشتری طی خواهد کرد؟!