دکتر بروجردی (داماد امام راحل) می‌گوید: یک روز شیشه کوچک قرصی در دست پسرم دیدم که مایعی داخل آن بود. پرسیدم. این چیست؟
گفت: دوستان مدرسه‌ام از من خواسته بودند، مقداری از آب وضوی امام را به عنوان تبرک برای آنها ببرم، من هم هنگام وضو طشتی بردم و زیر دست پدربزرگ گذاشتم، اما آبی که از وضوی ایشان توی ظرف ریخت، آن‌قدر کم بود که ناچار شدم سرنگ بیاورم و با آن، این شیشه را پر کنم که تازه پر هم نشد.
به امام گفتم: آقا! آب وضوی شما همین قدر است؟ لبخند زدند و گفتند: که این باقیمانده آب واجبات وضوی من است. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- مجله پاسدار اسلام، شماره 222، خرداد 1379 به نقل از کتاب «آموزش مصور احکام» طبق فتاوای رهبر انقلاب از انتشارات فقه روز وابسته به انتشارات انقلاب اسلامی