زیباکلام گفته است اصولگرایان تندرو همواره احساس تعلق خاطر به احمدی‌نژاد داشته‌اند و هیچ وقت فاصله نگرفته و اعلام برائت نکرده‌اند.
باید خاطرنشان کرد که اولاً در تندروی و بی‌قاعدگی و دشمنی با خرد و مصلحت و قوانین، شخص آقای زیباکلام با فاصله بسیار زیاد، جزو رکوردداران است و بنابراین بازی با کلمه تندروی به مثابه برچسب، نوعی فرار به جلو و فرافکنی است.
ثانیاً اصولگرایان به ویژه جریان حزب‌اللهی آن قدر انصاف و شجاعت داشته که به میزان پایبندی احمدی‌نژاد به اصول و مصالح و منافع ملی، او - و مهم‌تر از او دولت خدمتگزار- را تحسین کنند و به هنگام زاویه گرفتن، مورد نقد و اعتراض قرار دهند و معتقدند احمدی‌نژاد اگر بر انحراف اصرار ورزد، نهایتاً آخر صفی خواهد ایستاد که شبه‌لیبرال‌ها و التقاطیون و فتنه‌گران، سرقفلی‌داران آن هستند. بنابراین چه برای بیان خدمات دولت نهم و دهم (به ویژه نهم) که حاصل یک جنبش سراسری نخبگان و چه برای اعتراض به انحرافات حلقه انحرافی، نیاز به تأیید و تکذیب کسی با مختصات زیباکلام ندارند.
ثالثاً متقابلا باید پرسید آیا امثال وی حاضرند از خیانت‌های بزرگ لیبرال‌های وطن‌فروش و تجدیدنظرطلبان چپ و کارگزاران اعلام برائت کنند یا همچنان به عنوان پیاده‌نظام رسانه‌ای سرویس می‌دهند؟! فعلاً که شواهد از همین گزینه دوم حکایت می‌کند. دفاع از مفسدانی مانند مه‌آفرید خسروی، شهرام جزایری و مدیران نجومی‌بگیر و بزک کردن رژیم جنایتکار آمریکا - و عذرخواهی نکردن از مردم حتی پس از آشکار شدن خباثت‌ها و بدعهدی‌های آمریکا- ننگی نیست که بتوان با فرار به‌جلو لاپوشانی کرد.