مک‌کین: ایران توانست نظم مدنظر آمریکا در خاورمیانه را نابود کند
سناتور آمریکایی می‌گوید در حالی که مشکل بزرگ ما در خاورمیانه فقدان استراتژی است، ایران دارای استراتژی برای منطقه است.
جان‌مک‌کین در روزنامه نیویورک تایمز نوشت: درگیری‌های اخیر میان نیروهای امنیتی عراق و کردها در حومه کرکوک برای آمریکا دردآور است. این مجادلات فی‌نفسه از یک واقعیتی بسیار وسیعتر و آزاردهنده‌تر خبر می‌دهد و آن اینکه آمریکا ورای موفقیت تاکتیکی‌اش در مقابل «داعش»، هنوز که هنوز است یک استراتژی جامع و فراگیر برای بقیه خاورمیانه ندارد.
با توجه به تمام پیچیدگی‌های این خطه از جهان؛ این نقیصه فوق‌العاده برای آمریکا خطرناک است.
در این ماه گزارش رسید که «قاسم سلیمانی» فرمانده «نیروی قدس» وابسته به نیروی نخبه «سپاه پاسداران انقلاب ایران» حوالی کرکوک حضور یافته و شبه‌نظامیان را آماده می‌کند تا به عمق کرکوک تاخته و در شهر پیشروی کنند. هدف سلیمانی تقویت تلاشهای وسیعتر ارتش عراق است.
طبق گزارش‌های دریافتی، این پیشروی‌ها در حالی به دست آمده است که بعضی از نیروهای عراقی با همان تجهیزات و امکاناتی جنگیدند که آنها را آمریکا در اختیارشان گذاشته بود. این مطلقاً قابل قبول نیست.
کردها قابل اعتمادترین و توانمندترین شرکای آمریکا در منطقه‌اند. دهه‌های متمادی است که ائتلاف آمریکا با کردها، این قومیت را از گزند حملات در داخل و خارج عراق مصون نگاه داشته و البته در مقابل هم منافع ملی آمریکا حفظ شده است.
اجازه بدهید قضیه را شفاف‌تر تبیین کنم. اگر بغداد نمی‌تواند امنیت، آزادی و فرصتهای مورد مطالبه ملت کرد را تضمین کند و اگر آمریکا هم ناچار است میان شبه‌نظامیان تحت امر ایران و شرکای دیرینه کرد ما، یکی را برگزیند، من کردها را ترجیح می‌دهم. این درگیری‌ها در کرکوک علائم یک مشکل عمیق‌تر است.
مشکلی که سالیان سال است که آمریکا درگیر آن است و هنوز که هنوز است نتوانسته آن را حل کند. آن نظم منطقه‌ای در خاورمیانه که هم داخل کشورها و هم فیمابین کشورها حاکم بود، مدتهاست که با شتابی بی‌سابقه از میان رفته است. قدرت و نفوذ آمریکا رو به افول است.بدیهی است، با خروج آمریکا از منطقه، خلاء قدرت موجود را نیروهای ضد آمریکایی پر کرده‌اند.
البته این مهم به سهم خود یک اصل اساسی است، منتها موضوع این است که دشمنان ما از این انفعال ما نهایت بهره را برده‌اند و در سایر حوزه‌ها گوی امتیاز را از دست ما ربوده‌اند.
آمریکا در عراق هنوز سرمست از پیروزی آزاد شدن «موصل» است که تابستان امسال اتفاق افتاد. در حالی که در همین عراق، نیروهای ایرانی بذر اختلاف می‌پاشند.
ما این قضیه را در کرکوک شاهد بودیم.
این مانورهای سیاسی عراق در مقابل آمریکا و انتخابات سال آینده عراق، که برنامه‌ریزی شده است صحنه شکست استراتژیک آمریکا باشد و آمریکا را از نفوذ داخل عراق به بیرون براند، از نمونه این اختلاف‌افکنی‌هاست.
در سوریه هم در طول مرزهایش، رژیم «اسد» با حمایت روسیه، ایران، حزب‌الله و رشته‌ای از شبه نظامیان بخشهای اعظم خاک کشور را بازپس گرفته است، از جمله بسیاری از بخش‌های شرقی کشور که از حیث استراتژیک بسیار برای آمریکا مهم بودند. نکته این است؛ آینده سوریه را نیروی  حاضر در میدان نبرد تعیین می‌کند، نه ابتکار عمل آمریکا.
شبکه‌ای از نیروهای نیابتی تحت امر ایران و متحدانش با انواع و اقسام تسلیحات متعارفی که در دست دارد، از منطقه «شام» (سوریه، لبنان و اردن) گرفته تا شبه جزیره عربستان گسترش یافته و تهدیدی دائمی علیه ثبات و آزادی کشتیرانی در منطقه و علیه شرکای ما و متحدان ماست.

موشک‌های ایران خواهد ماند آمریکا برجام را قربانی نکند
تحلیلگر ارشد اندیشکده کارنگی تأکید کرد با وجود فشارهای آمریکا، موشک‌های بالستیک ایران ماندگار خواهد شد.
«جررت بلانک» پژوهشگر راهبردی در اندیشکده آمریکایی کارنگی نوشت: نمی‌توانیم راهبرد سیاست خارجی را قربانی تقلای غیرواقع‌بینانه برای فشار بر برنامه موشک بالستیک ایران کنیم. نگرانی ناشی از این برنامه موشکی، نباید به پیشرانی برای کنار کشیدن از برجام تبدیل شود. اینکه برجام را از پنجره موشک‌های بالستیک داوری کنیم، یک خودزنی خطرناک است.
در زمینه موشکی هم، پیمانی چون «ان.پی.تی» (منع گسترش تسلیحات هسته‌ای)، وجود ندارد و توافق‌هایی که موشک‌های بالستیک را محدود می‌کنند، بسیار لاغرترند.مشتریان ایران در آسیا و دیگر مناطق هم حاضر نیستند، آن هزینه‌ای را که برای توقف برنامه هسته‌ای ایران دادند، برای برنامه موشکی هم بدهند. در دیگر سوی میز مذاکرات، موشک‌های بالستیک نقشی کانونی در تفکر راهبردی ایران دارند حال آنکه تسلیحات هسته‌ای چنین نیستند.
اتکای ایران به موشک‌های بالستیک، در گذر جنگ خشونت‌بار عراق- ایران زاده شد. ایران پس از این جنگ، به این نتیجه رسید که به تسلیحات دوربرد در درگیری‌های آینده ‌نیاز دارد. دستیابی به موشک‌ها، آسان‌تر و ارزان‌تر از برساختن یک نیروی هوایی قدرتمند است- بویژه در منگنه تحریم‌های تسلیحاتی آمریکا- و به همین دلایل بود که ایران توجه سنگینی به برنامه موشک‌های بالستیک خود داشت و برخلاف برنامه هسته‌ای هیچگاه در برنامه موشکی به عنوان کانون برنامه‌ریزی امنیتی وقفه‌ای نداشت.جهان و منطقه خاورمیانه با شرایط دگرگون و متغیر روبه‌رو است؛ آمریکا از حمایتی بسیار کمتر از جانب متحدان بین‌المللی برای رویارویی با برنامه موشکی ایران برخوردار است و بنابراین نمی‌تواند تحریم‌های هدفمندی را بر ایران وضع کند. اما ایران نیاز گسترده‌ای به موشک‌های بالستیک دارد. اگر آمریکا اکنون نمی‌تواند در زمینه موشک‌های بالستیک، به توافقی با ایران و متحدان خود برسد، بهتر است که این تهدید را کمرنگ‌تر کند. دفاع موشکی منطقه‌ای و پایگاه‌های نظامی می‌تواند موشک‌های ایران را به ابزارهای نظامی متعارف کم‌ارزش‌تری تبدیل کند.
گزارش در پایان تأکید دارد: به نظر نمی‌رسد که امروز، خاورمیانه زمینه‌ای مناسب برای چنین رویکرد دیپلماتیکی داشته باشد اما اگر برجام ناکام بماند، وضعیت بسیار بدتر از گذشته خواهد شد؛ آمریکا را منزوی می‌کند و دست ایران برای حرکت به سوی تسلیحات هسته‌ای را بازتر می‌کند.

فایننشال تایمز: همه به آمریکا می‌خندند وقتی که برای ایران خط و نشان می‌کشد
«از شواهد پیداست که دولت ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در خاورمیانه سردرگم است و از جمله هیچ طرح و برنامه‌ای برای دولت‌های سوریه و عراق بعد از داعش ندارد، اما ایران دارد و آن ایجاد حلقه‌هایی برای محاصره دشمنانش است».
روزنامه فایننشال تایمز ضمن اشاره به مطلب فوق نوشت: ما هر هفته نو به نو شاهد بی‌تدبیری‌های محض در سیاست‌های آمریکا، بخصوص در خاورمیانه هستیم. واقعاً اینها چه سیاست‌هایی است؟ آمریکا کار حل و فصل گفت‌وگوهای صلح را میان اسرائیل و قدرت‌های عرب سنی مذهب، که برای حل مشکل 100 ساله فلسطینیان به جریان انداخته شده است، تنها به یک طرف واگذار کرده و آن عربستان سعودی است که قرار است با یک جادو این قضیه را فیصله بدهد. اما این خواب و خیالی بیش نیست. 15 سال است که یک طرح اصلی روی میز است که عربستان الهام‌بخش آن بوده است. اسرائیل که اصلاً به این طرح نگاه هم نمی‌کند چه برسد به آنکه آن را تأیید کند. اگرچه که هر دوی اینها در یک فصل با هم مشترکند و آن ضدیت با «ایران» است، اما به هر حال «بیت‌المقدس» همچنان یک موضوعی است کاملاً مستقل از هر چیز دیگر.
آل‌سعود که خادمان و نگاهبانان شهرهای مقدس «مکه» و «مدینه»‌اند، هیچگاه نمی‌توانند آشکارا متحد اسرائیلی باشند که راه را بر روی «بیت‌المقدس» که سومین شهر مقدس مسلمانان است، بسته است.
این طور که معلوم است آمریکا هیچ طرح و برنامه مشخص و حقیقی برای دولتهای سوریه و عراق بعد از شکست «داعش» ندارد. اما ایران دارد. برنامه ایران تشکیل و هدایت حلقه‌هایی برای محاصره دشمنانش است. ایران این کار را به کمک نیروهای نیابتی و متحدانش در بغداد، دمشق و بیروت انجام می‌دهد. در حقیقت ایران اصلی‌ترین ذینفع از فروپاشیدن قلمروهای خلافت خودخوانده داعش است. ایران تمام سرزمین‌هایی را که از چنگال داعش آزاد شده و همچنین قلمروهای بازپس گرفته شده از دولت خودمختار کردها را بلعیده است]!؟[
اصولاً سیاست‌های کاخ سفید در مورد خاورمیانه اینطور بوده که همواره خوش‌بینی را با واقعیت‌ها و لفاظی‌ها و ژئوپولیتیک‌ها اشتباه می‌گیرد. ترامپ در ماه مه (اردیبهشت) در اجلاس سران عرب در ریاض عربستان طرحی را پیشنهاد کرد که فوق‌العاده به مذاق عربستان خوش آمد. این طرح تشکیل یک ائتلاف برای منزوی کردن تهران بود. نتیجه چه بود؟ سعودی‌ها و متحدانشان همگی با هم متحد شدند و به جای ایران، قطر را منزوی کردند که یک امیرنشین کوچک غیر تابع و مستقل است. این کار بذر بی ثباتی را بیش از پیش در منطقه افشاند. و اما ریاض این هفته هم باز شاهد نشستی دیگر بود. این بار در این شهر اجلاس سرانی با حضور «رکس تیلرسون» وزیرامور خارجه آمریکا و سران عربستان و عراق تشکیل شد به این امید که عراق از مدار ایران خارج شود. سرفصل مهم اخبار این جلسه این بود که تیلرسون گفت: «حالا که جنگ با داعش تمام شده است، شبه نظامیان ایران باید از عراق بروند و به خانه برگردند.»اما همه به این پیشنهاد هم خندیدند و هم آن را رد کردند. این ائتلاف شبه نظامیان که تیلرسون بدان اشاره کرد همان «نیروهای بسیج مردمی» عراق (حشدالشعبی) است که همه افرادش عراقی هستند و البته قدرتمندترین رهبرانش به تهران و «سپاه پاسداران» وفادارند.
آیا تیلرسون عراق را با سوریه اشتباه گرفته است؟ سپاه پاسداران در سوریه، رزمندگان خارجی را سر جایشان نشاند و دولت «بشار اسد» را از خطر مرگ حتمی نجات داد. شبه نظامیان حشدالشعبی که با 100 هزار نیروی قوی خود متحد تهران است، جای خود را دارد. منشأ همه اینها حرکت آمریکا در سال 2003 بود که با تهاجمش به عراق جریان صدها ساله خاورمیانه را به نفع ایران تغییر داد.

ایران بزرگ‌تر از آن است که آمریکا و اروپا بتوانند آن را منزوی کنند
یک روزنامه انگلیسی نوشت سیاستمداران آمریکا و غرب باید در رفتار خود نسبت به ایران تجدیدنظر کنند.
روزنامه دیلی میرور نوشت: ترامپ و رهبران غربی که به بررسی سیاست خارجی و نظامی ایران مشغول هستند، در تصمیم خود در مورد برخورد با ایران، به یک تجدیدنظر بزرگ نیاز دارند.
غالب زمامداران غربی و عربی از موضع رئیسان جمهور آمریکایی در قبال ایران مبنی بر اینکه این کشور احتمالاً به دنبال ساخت یک بمب (اتمی) است، حمایت کردند. ترامپ اکنون خشم خود را متوجه برنامه موشکی ایران کرده است.
این روزنامه انگلیسی در ادامه با اشاره به تأثیر جنگ تحمیلی بر رفتار ایران، ‌تصریح کرد: ترامپ چیزی از تاریخ ایران نمی‌داند. زمانی که انقلاب ایران در سال 1979 (1357) رخ داد، شاه سرنگون شد و آیت‌الله خمینی زمام امور را به دست گرفت.
یکی از اولین اقدامات این رژیم نوپا، متوقف کردن برنامه پژوهشی حکومت شاهنشاهی در باب سلاح‌های هسته‌ای بود. برنامه‌ای که برخلاف انتظارها از حمایت‌های فنی ایالات متحده آمریکا برخوردار بود.
در ذهن هر ایرانی که بالای 40 سال سن دارد، خاطره جنگ ایران و عراق، نقش بسته است. در این دوران آمریکا و بویژه انگلستان به طور مخفیانه با سلاح‌های پیچیده به جنگ هشت ساله صدام علیه ایران کمک می‌کردند. دولت ریگان تانکرهای نفتی کویتی را از مسیر خلیج فارس به سمت عراق اسکورت می‌کرد. این دولت همچنین پیشقدم تحریم تسلیحاتی علیه ایران نیز شد.عراق در مقیاسی بزرگ از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد اما ایران برای تلافی از سلاح‌های شیمیایی استفاده نکرد. آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای رهبر کنونی ایران از این نکته استفاده کرده است تا به ما یادآوری کند که استفاده این چنینی از سلاح‌های کشتار جمعی برخلاف آموزه‌های اسلام بود. وی مدت‌هاست که اظهار می‌کند این دلیل اصلی برای این است که ایران به دنبال ساخت سلاح‌های هسته‌ای نیست. ترامپ و رهبران غربی که به بررسی سیاست خارجی و نظامی ایران مشغول هستند، در تصمیم خود در مورد موضع آینده خود در قبال ایران، به یک تجدیدنظر بزرگ نیاز دارند. اگر غرب به دنبال صلح در خاورمیانه و افغانستان است، ایران مهم‌تر از آن است که به انزوا کشانده شود.

صادرات نفت‌خام ایران به پایین‌ترین میزان در 20 ماه گذشته رسید
در حالی که گفته می‌شود صادرات نفت‌خام ایران به پایین‌ترین میزان در 20 ماه گذشته رسیده، واردات نفت ایران از سوی شرکت آسار هند کاهش یافت.
هرچند افزایش فروش نفت‌خام، یکی از افتخارات دولت در پسابرجام محسوب می‌شود اما گزارش‌ها حکایت از این دارد که صادرات نفت‌خام ایران به پایین‌ترین میزان در20 ماه‌ اخیر رسیده است. رویتر دراین‌باره نوشت: پیش‌بینی می‌شود کل صادرات نفت‌خام و میعانات ایران در ماه اکتبر با کاهش تا میزان یک پنجم ماه گذشته (سپتامبر) به علت مشکلات و مسائل تولید، به پائین‌ترین میزان در 20 ماه اخیر برسد.
سعید خوشرو مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران در اواخر سپتامبر (اوایل مهر) به رویترز گفت که بارگیری میعانات به علت بروز مشکل فنی در میدان پارس‌جنوبی کاهش یافته است و انتظار می‌رود که تکمیل عملیات تعمیر 2 ماه طول بکشد.صادرات روزانه نفت ایران به اروپا با 39 درصد کاهش در اکتبر نسبت به ماه پیش به 510 هزار بشکه و به مقصد آسیا با 9 درصد کاهش به یک میلیون و 470 هزار بشکه خواهد رسید.
قرار است خرید نفت کره‌جنوبی از ایران با 48 درصد کاهش نسبت به ماه گذشته به 238 هزار بشکه در روز برسد.
از سوی دیگر بنابر اعلام منابع خبری، واردات نفت‌خام شرکت هندی آسار از ایران در ماه سپتامبر در مقایسه با مدت مشابه در سال گذشته 26/40 درصد کاهش یافته است. هند اعلام کرده قصد دارد خرید نفت از ایران را به میزان یک چهارم کاهش دهد.

20 ماه پس از برجام تحریم سوئیفت لغو نشده است
برخلاف تبلیغات 20 ماه گذشته برخی مقامات دولتی، یک فعال اقتصادی تصریح کرد مشکل سوئیفت همچنان باقی است و پس از برجام، تحریم سوئیفت برطرف نشده است.
خبرگزاری اصلاح‌طلب ایلنا از قول عباسعلی اسلامی رئیس اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی نوشت: باید ببینیم که تحریم‌ها در چه سطحی است اما مسلماً اتحادیه اروپا، آمریکا را در اعمال تحریم‌های جدید همراهی نمی‌کند، در هر صورت ما همانگونه که در گذشته در کنار دولت بوده‌ایم این بار نیز هر اقدامی را جهت دور زدن تحریم‌ها بکار می‌بندیم.وی خاطرنشان کرد: اگرچه ممکن است اقدام جدید آمریکا تأثیراتی را بر صادرات ما بگذارد اما ما به‌خوبی می‌توانیم عوارض آن را خنثی کرده و نگذاریم خدشه‌ای به روند صادرات کشور وارد شود.
این فعال اقتصادی با اشاره به اینکه بعد از برجام ما بازارهای جدید صادراتی زیادی را تعریف کرده‌ایم، گفت: در حال حاضر تنها مشکل ما سوئیفت است اگر بانک‌ها بتوانند کار مبادله پولی را انجام دهند و بتوانیم به طور رسمی تجارت جهانی را انجام دهیم، مشکلات ما شاید به یک درصد برسد.