تفسیر زیباییهای عاشورا(پرسش و پاسخ)
پرسش:
چگونه میتوان به زیباییهای عاشورا پی برد و این کلام پیامرسان عاشورا حضرت زینب(س) را که فرمود: «ما رایت الا جمیلا» تفسیر نمود؟
پاسخ:
در بخش نخست پاسخ به این سوال ضمن تاکید بر تاثیر نوع نگاه به عالم هستی در تفسیر تغییر و تحولات این جهان به تجلی کمال انسانیت و تجلی رضا به قضای الهی به عنوان دو شاخص از جلوههای زیبایی عاشورا اشاره کردیم. اینک در ادامه دنباله مطلب را پیمیگیریم.
3- رسم الخط حق و باطل
از زیبایىهاى دیگر عاشورا، خطکشى میان حق و باطل و تبیین منطقه حضور و عمل انسانهاى «دد منش» و «فرشته خو» است.
وقتى خوبى و بدى و حق و باطل به هم در آمیزد، تیرگى باطل حق را هم غبار آلود و ناپیدا و مشوّه جلوه مى دهد. در ظلمت آبادى این چنین، گمراهى اندیشهها و انسانها طبیعى است و «کفر نقابدار»، مسلمانان سادهلوح و سطحى نگر را به شبهه مى افکند! زیبایى کار امام حسین آن بود که مشعلى روشن کرد، تا راه، روشن و تیرگىها زدوده شود و، چهرهها در آن هواى گرگ و میش «فتنه و دروغ»، نمایان و باز شناسانده شود، تا دیگر فریب و نقاب، بى اثر گردد؛ آیا این زیبا نیست؟
عاشورا یک رسم الخط بود؛ ترسیم روشن خطى که حق و باطل را جدا کرد و مسلمان ناب را از مسلمان نماى مدعى باز شناساند و پیروان رحمان و جنود شیطان هر کدام در یک سو به عیان دیده شدند. حق، پى برده و صریح، به نبرد باطل آمد که عیان و بى نقاب به کربلا لشکر کشیده بود و مزورانه بر طبل «یا خیل الله ارکبى» مىکوبید. اگر هم اندک تردیدى در «شناخت» باقى مانده بود، خطبههاى زینب در کوفه و شام، آن را زدود. این از زیبایىهاى بس قیمتى حادثه خونین عاشورا بود.
4- تبلور فتح ناب
از زیبایى هاى دیگر عاشورا، مفهوم تازهاى از «پیروزى» است. عده اى به غلط، پیروزى را تنها در «غلبه نظامى» مى پندارند و شکست را در مظلومیت و شهادت! عاشورا نشان داد که در اوج مظلومیت هم مىتوان «فاتح» بود و با کشته شدن هم مى توان دفتر و کتاب پیروزى را نگاشت و با خون هم ترسیم «تابلوى ظفر» میسر است. پس فاتح معرکه کربلا امام حسین(ع) بود و چه فتح زیبایى!
این همان «پیروزى خون بر شمشیر» است که در سخن امام راحل(قدس سره) هم جلوه گر شد و فرمود: «ملتى که شهادت براى او سعادت است، پیروز است... ما در کشته شدن و کشتن پیروزیم» و این همان آموزش قرآنى «احدى الحسنیین» است که فرهنگ مبارزان الهى است.
کسى که به «تکلیف» عمل کرده باشد، در هر حال پیروز است؛ آن هم پیروزى ناب.
گر چه از داغ لاله مى سوزیم ما همان سر بلند دیروزیم چون به تکلیف خود عمل کردیم روز فتح و شکست پیروزیم
این دیدگاه را، هم امام حسین(ع) داشت، هم امام سجاد (ع) و هم حضرت زینب (س). با این دید، همه آن حوادث تلخ، چون پیامدى به سود اسلام و حق داشت، جمیل و شیرین بود. وقتى ابراهیم بن طلحه از امام زینالعابدین پرسید: «چه کسى غالب شد؟» حضرت فرمود: «آن گاه که وقت نماز فرا مى رسد، اذان و اقامه بگو، خواهى فهمید که چه کسى پیروز شد!»
آیا این، در حادثه کربلا زیبا نیست؟ پیروزى، حتى در صورت کشته شدن و شهادت! ادامه دارد