سال 1343 در ماه ضیافت‌الله به جمع زمینیان پیوست. وجودش غبار کوی اهل بیت(ع) بود و عشق به آنان زخمه به جانش می‌زد. به گاه آموختن بر خوان پرکرامت معرفت نشست و توشه‌ای مناسب- گرفتن مدرک دیپلم- برگرفت. در طول دوران تحصیلش بود که در ظلمت عمیق دوران پهلوی، قمر وجود پیر عشق، امام امت، شب آسمان را شکست و همگان را به مصاف با ظلمت فراخواند. «محمدعلی» نیز با شرکت در راهپیمایی‌ها ندای مرادش را لبیک گفت. سپس آن زمان که خصم، ناامیدانه و سنگدلانه هیاهو آغاز کرد، چهار سال با شرکت در عملیات‌های مختلف چون «رمضان»، «محرم»، «والفجر 1»، «والفجر 4» و «خیبر» چون سپاهیان نور در جاده‌های ایستادگی و ظفر صبوری کرد و سرانجام پس از بارها مجروح شدن، این فرمانده عملیات‌ها، طی عملیات «کربلای 4» در منطقه «ام‌الرصاص» در حالی که همسرش چشم‌انتظار بازگشت او بود؛ شهد نوشین شهادت را سرکشید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
«... بار پروردگارا! ایمان را در دل این ملت افزونی بخش تا با عشق به تو اسلام را یاری کنند. ملت عزیز و قهرمان! از شما می‌خواهم همچنان به ریسمان خدا چنگ بزنید، متحد شوید و دست نفاق و تفرقه‌افکنی را از بن قطع کنید و اعتماد و اعتقاد خود را به خدای بی‌همتا محکم‌تر کنید...»