هنریک اوردال از مدیران موسسه تحقیقات صلح در اسلو نروژ اعلام کرد که محمدجواد ظریف و فدریکا موگرینی به خاطر تلاش برای دستیابی به توافق هسته‌ای (برجام) و حل یک اختلاف 12 ساله بین‌المللی، در فهرست نامزدهای دریافت جایزه صلح نوبل قرار گرفته‌اند.
اوردال مدعی شد: انتخاب من به معنای انتقاد از جان کری نیست اما افتخار حصول توافق، باید نصیب دو هماهنگ آن یعنی وزیر خارجه ایران و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا شود(!) این رفتار فریبکارانه نهاد اروپایی (صلح نوبل) در حالی است که اتحادیه اروپا هم‌اکنون به موازات رویکرد دولت آمریکا حرکت می‌کند و کمترین اعتراض عملی و بازدارنده نسبت به نقض سیستماتیک برجام از سوی دولت آمریکا نشان نداده است. حتی سخنگوی موگرینی چندی پیش مدعی شد تمام طرف‌های  توافق به طور کامل به آن پایبند بوده‌اند. اروپایی‌ها در عین حال، نسبت به آزمایش‌های موشکی ایران ابراز نگرانی کرده‌اند.
طی 20 ماه پس از اجرای برجام دولت‌های اروپا و ترامپ و کنگره آمریکا علی‌الدوام با اعمال یا تصویب تحریم‌های مختلف، به نقض مفاد مختلف توافق برجام پرداخته و عملا تحریم‌ها را به انحاء مختلف برگردانده یا حتی تشدید کرده‌اند به نحوی که عملا سرمایه‌گذاران و بانک‌های بزرگ اروپایی از همکاری با ایران ابراز نگرانی و امتناع می‌کنند.
از سوی دیگر یوکیا آمانو مدیرکل آژانس ضمن تکمیل پازل شیطنت‌های دولت آمریکا اخیرا خواستار شفاف‌سازی دوباره در بند T (ماده 82 ضمیمه یک برجام) شده و آن را مبهم خواند. وی ادعا کرده ابهام این بند کار نظارت آژانس را دشوار و دچار چالش می‌کند. این ابهام‌افکنی، نوعی مستندسازی ادعای آمریکا درباره لزوم بازدید از مراکز نظامی ایران است.
جالب اینکه در وضعیت همدستی آمریکا و اروپا و آژانس برای محروم کردن ایران از حقوق خود در برجام و تحمیل تعهدات جدید، وزارت خارجه همچنان منفعلانه عمل می‌کند یا حداکثر مواضع سیاسی فاقد اثر  و کارکرد اتخاذ می‌کند،  آقای ظریف در مصاحبه با روزنامه‌های گاردین و فایننشال تایمز و ایندیپندنت گفته است: تنها راهی که ایران اجازه خواهد داد محدودیت‌های اعمال شده بر برنامه هسته‌ای خود ادامه یابد، آن است که دیگر طرف‌های برجام (انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و چین) همگی به شرایط قید شده در برجام پایبند مانده و با تحریم‌های احتمالی آمریکا مقابله کنند.
وی افزود: در صورتی که اروپا، ژاپن، روسیه و چین تصمیم بگیرند که با آمریکا همراه شوند، در آن صورت فکر می‌کنم که پایان برجام فرا خواهد رسید.
سخنان اخیر ظریف، نوعی تغافل و انکار و تحریف صورت مسئله است؛ چه اینکه 20 ماه است آمریکا پیاپی برجام را نقض می‌کند و به اتهام‌پراکنی از موضع طلبکاری علیه ایران می‌پردازد اما دیگر طرف‌های برجام ساکتند و به اعتبار سکوت و انفعال تیم آقای ظریف در وزارت خارجه ایران کمترین اعتراض عملی به بازگشت تحریم‌ها و لگدمال شدن برجام نمی‌کنند.
در چنین وضعیتی، بازی نامزدی ظریف در کنار موگرینی برای جایزه صلح نوبل، شبیه‌سازی نامزدی یاسر عرفات در کنار اسحاق رابین  و شیمون‌پرز برای دریافت صلح نوبل به خاطر مقدمه‌چینی مذاکرات اسلو در میانه دهه 1990 میلادی است که منجر به مشروعیت اشغال فلسطین و رسمیت یافتن رژیم صهیونیستی شد.
گفتنی است اخیرا وزیر کشور آمریکا خواستار اتخاذ برخی تدابیر برای کاهش درآمدهای نفتی ایران شده است.