تاثیر فساد بر کارکردهای ورزش
سرویس ورزشی-
وزیر محترم ورزش چند روز قبل در گفت‌و‌گویی حرف‌هایی زد که طبق برداشت ما لب و مضمون آن این بود که نباید درباره فساد در ورزش و به ویژه فوتبال دچار اغراق‌گویی شویم و حاشیه‌سازی کنیم. ایشان گفته است: «در اینکه گفته می‌شود در ورزش به ویژه فوتبال فساد وجود دارد بیشتر دچار جنجال‌سازی، حاشیه و هیاهو می‌شویم.» و بعد توضیح می‌دهد: «گزارش مالی فوتبال حرفه‌ای روی هم رفته 500 تا 600 میلیارد تومان است و در شرایطی که 15 درصد آن هم فساد مالی احتمالی وجود داشته باشد و...»
البته ایشان تاکید می‌کند که: «سیاست ورزش این است که حتی یک ریال هم نباید در ورزش فساد باشد و رویکرد جدی ما هم مقابله با فساد است...»
توقع و انتظار هم جز این نیست که اولا واقعیت ولو تلخ وجود فساد در ورزش و فوتبال را بپذیریم و مثل بعضی مسئولان در این باره سر خود را زیر برف نکنیم و به جای مبارزه، لودگی و مسخرگی پیشه نکنیم. ثانیا واقعیت را درست و دقیق و علمی و عینی بشناسیم. یعنی نه دچار اغراق و افراط شویم و نه موضوع را از آنچه که هست کمتر ببینیم و موضوعی مثل فساد را که کمش هم زیاد است شوخی بپنداریم. ثالثا برای مبارزه با فساد ولو به قدر «یک ریال» عزم خود را جزم کرده باشیم.
درست است که خوشبختانه در کنار اتفاقات و نکات و مناسبات و روابط ناسالم و پشت پرده و آلوده به فساد و پلشتی، در ورزش ما اتفاقات مثبت و نکات پهلوانی و دلنشین و حرکات رو به پیشرفت هم اتفاق می‌افتد اما باید مراقب باشیم و توجه کنیم که فساد و تباهی(مثل گناه) از نقطه‌ای خیلی کوچک شروع به رشد می‌کند و رشد آن هم تا سرتاسر آن مجموعه و سیستم را دربر می‌گیرد، متوقف نمی‌شود.
بنابراین بحث مبارزه با فساد آن هم بی‌امان وخستگی‌ناپذیر که با حربه‌ها ورعایت اصولی مثل قانونمداری و رعایت اصل پیگیری و نظارت مستمر و... شدنی است باید همواره در دستور کار و مورد توجه مسئولان ورزش ما قرار بگیرد.
ضمن اینکه جناب سلطانی‌فر بهتر از ما می‌داند که بحث فساد فقط «مالی» نیست که با عدد و رقم و درصد‌بندی کم و زیاد آن را مشخص نماییم، فساد عامل تباهی است و اگر به موقع با آن مقابله نشود ریشه امور(واینجا ورزش) را می‌سوزاند و بر باد می‌دهد.
فساد اجازه نمی‌دهد ما از آن ابزار وامکانات و فرصتی که در اختیار داریم به شکل مثبت و درجهت خدمت به جامعه و تامین منافع ملی بهره بگیریم.
وزیر ورزش در صحبت‌های خود برای چندمین بار به یکی از کارکردهای مهم ورزش تاکید می‌کند وآن اینکه «یک مسابقه ورزشی اوقات فراغت 50 میلیون ایرانی را پر می‌کند.» و یا اینکه «ورزش یکی از ارزان‌ترین سازوکارها برای شاد کردن یک ملت است» و...
والبته ما می‌دانیم که کارکرد ورزش فقط همین یکی نیست. ورزش می‌تواند به سهم خود کارکردهای مهمی حتی در عرصه‌های دیگر داشته باشد و بر فرهنگ و اقتصاد و سیاست و تربیت و... جامعه تاثیر‌گذار باشد. چنانکه در جاهایی که ورزش را جدی گرفته و اهمیت آن را درک کرده‌اند دولت‌ها و برنامه‌ریزان از ورزش بالاترین استفاده‌ها را می‌برند اما اگر ورزش به حال خود رها باشد، بر کاروبار آن نظارت انجام نشود و قانون در آن جدی گرفته نشود و به مسخره گرفته شود، فساد در آن رخنه و فاسدان در آن طمع می‌کنند و اجازه نمی‌دهند ورزش درخدمت مردم و جامعه و شادی جوانان و ارتقای غرور ملی و افزایش وجدان اجتماعی و ... قرار بگیرد.
بنابراین همان‌طور که گفته شد میزان حضور و نفوذ و تاثیر‌گذاری فساد، بر ورزش را فقط نباید با عدد و رقم بسنجیم بلکه فساد، کل ورزش و حرکت آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و سلامت و اعتبار آن را به خطر می‌اندازد و باعث سلب اعتماد دوستداران و علاقه‌مندان و خانواده‌ها به ورزش می‌شود و... ده‌ها و بلکه صدها پیامد دیگر.