شاخص‌های نظری و عملی اخلاق قدرت‌طلبان(پرسش و پاسخ)
پرسش:
اخلاق قدرت‌طلبان در تعاملات اجتماعی از چه شاخص‌هایی در ابعاد نظری و عملی برخوردار است و چه آثار و پیامدهایی را در جامعه به دنبال خواهد داشت؟
پاسخ:
در دو بخش قبلی پاسخ به این سوال به شاخص‌هایی همچون؛ 1- توهم توطئه 2- گرایش به اشرافیت 3- عدم تحمل ابهام 4- به خشم آمدن فوری 5- استفاده از زور در پیشبرد امور پرداختیم. اینک در ادامه دنباله مطلب را پی می‌گیریم.
۶- تحجر فکری:
یکی دیگر از ویژگیهای خوی قدرت‌گرا تحجر فکری است. خوی قدرت‌گرا نه تنها برای ابهام و احتیاط در پاسخ و اظهارنظر تحمل ندارد و پیرو تقسیم‌بندی امور و ارزش‌ها به سیاه وسفید است، بلکه در نگرش خود به جهان و رفتارهای خود سرسخت و انعطاف‌ناپذیر است. برای یک قدرت‌گرا بسیار سخت است که اشتباه خود را بپذیرد یا اقرار کند که چیز تازه‌ای از کسی آموخته یا به حرف کسی گوش کند و موضع خود را عوض نماید. هیچ‌گاه از یک قدرت‌گرا جملاتی از این دست شنیده نمی‌شود: «شما هم اشاره به نکته ارزشمندی کردید» یا «نکات تازه‌ای گفتید که من قبلا نشنیده بودم یا از آن غافل بودم.» «شاید حق با شما باشد» یا «ممکن است من هم اشتباه برداشت
کرده باشم» و ...
برعکس در مواجهه با مخالفان و منتقدان فورا حالت تهاجمی به خود می‌گیرد و سخنان طرف مقابل را هرچند هم منطقی باشد، مردود شمرده و در موضع خود محکم‌تر و قاطع‌تر می‌شود. هیچ‌گاه برای رسیدن به راه حلی که مورد رضایت و احترام طرفین باشد همکاری نمی‌کند، منطق آنها بیشتر «من می‌گویم تو بشنو» است و محاوره خلاق، سازنده و منطقی با آنها محال است. اگر رو در روی عقاید یک قدرت‌گرا بایستید و هرچند محترمانه و منطقی بخواهید موضع او را نفی کنید ممکن است کار از مخالفت گذشته و به اهانت و تمسخر و کاربرد عباراتی مثل افراطی، بی‌شناسنامه، متوهم، بزدل، حسود، عقب‌مانده و ... منجر شود. در قاموس قدرت‌گرایان گفت‌وگو و بحث در واقع تنها برای دریافت تاییدی برای افکار از پیش ساخته آنهاست. حتی زمانی که با کسی مشورت می‌کنند در واقع پاسخی می‌خواهند که با افکار پیش ساخته و باورهای آنها منطبق باشد.
بنابراین تحجر فکری ناشی از خوی قدرت‌گرا موجب عدم تحمل عقیده مخالف می‌شود و هرگونه تغییر و تحول را در جهان تهدیدی به حال خود می‌داند و خود نیز هرگز از درون متحول نمی‌شود و اشتباهات خویش را نمی‌پذیرد، هرگز رفتار و گفتار و کردار خود را دوباره‌سنجی نمی‌کند و انتقادناپذیر و خودپسند و خودستاست. مشورت و استدلال و احترام به عقیده دیگران و انعطاف‌پذیری برای او معنی و مفهومی ندارد.
ادامه دارد