یکی از روزنامه‌های زنجیره‌ای که در طول مذاکرات هسته ای، اغلب از جانب طرف غربی سخن گفته و دفاعیات آنها را منتشر می‌کرد، طی مقاله‌ای در انتقاد به پخش فیلم مستند «پرزیدنت، آکتور سینما» از تلویزیون، آن را محصول «موسسه بیلبورد سازی» دانست که طی مذاکرات هسته‌ای با طراحی و تهیه بیلبوردهایی تحت عنوان «صداقت آمریکایی» به افشای نیرنگ و فریب آمریکایی‌ها حین مذاکرات می‌پرداخت و براساس فرمایشات مقام معظم رهبری، مشت آهنین را از پس دستکش مخملین نمایش می‌داد.
شاید اگر این تحلیل و نقد روزنامه یاد شده حداقل تا پیش از بدعهدی‌های چندماهه اخیر آمریکا منتشر می‌شد، علیرغم همه عهدشکنی‌هایی که طرف آمریکایی از همان فردای توافق برجام انجام داد، بازهم در خوش بینانه‌ترین حالت می‌شد به حساب «آی کیوی» پایین و خودباختگی مفرط و وادادگی تاریخی گذاشت! اما امروز و پس از تحریم‌های بی‌حد و حصر و به قولی تحریم‌های مادر که از سوی آمریکا علیه ایران وضع شده و حتی طراحان و مجریان ایرانی برجام را هم به فریاد و فغان واداشته که روح و جسم برجام ضایع شد و از دست رفت، دیگر درباره آنها که هنوز نقد «صداقت آمریکایی» را توهین دانسته و برمی آشوبند (آنچه که به نظر می‌رسد خود آمریکایی‌ها را هم اینچنین به یقه چاک کردن و گریبان دریدن وانمی دارد!) حتی در خوش بینانه‌ترین نگاه، چه باید گفت؟! دوستان! دوره انتقاد به پروژه بیلبوردهای صداقت آمریکایی دیگر سپری شده!! آن دوره مربوط به زمانی بود که هنوز مذاکرات به پایان نرسیده بود و آمریکایی‌ها هنوز فرصت عهدشکنی پیدا نکرده بودند. باور کنید دو سال از آن روزها گذشته و خیلی مسائل تغییر کرده ولی شما همان ساز ناکوک خود را می‌زنید!! آیا واقعا تحلیل این فقره بی‌صداقتی آمریکائیان، چنان هوشی می‌خواهد که این حضرات از دستیابی به آن ناتوانند یا ماجرایی دیگر در این میان است؟! خب چرا خیال خودتان و خوانندگانتان را راحت نمی‌کنید و مثل دوران برجام، مستقیما از طرف آمریکایی‌ها سخن نمی‌گویید؟! نکند از اسم و عنوان ترامپ خجالت می‌کشید؟!! بی‌خیال شرم و خجلت! آن را بگذارید برای زمانی که شاید (خدای ناکرده) خواستید از ملت ایران و آیندگان و تاریخ عذرخواهی کنید!! اگر کمی فقط کمی، آن مغز را به کار بیندازید متوجه می‌شوید که تفاوتی میان اوباما و ترامپ نبوده و نیست و با خیال راحت، سخنگوی این یکی هم می‌توانید بشوید!