محسن رضایی نوشت: «کاش همه مثل رزمندگان دیروز، صادقانه و صمیمی بر شانه‌های یکدیگر تکیه داشتند. عرصه خدمت واقعی، معراج آدمی است، میدان دیدن خود و دیدن خداوند. آن روزها هیچ کس مدعی فتح نبود، خرمشهر را خدا آزاد می‌کرد. هیچ رزمنده‌ای سهمی از نمایش اقتدار نمی‌خواست و هیچ دولتمردی بنا نداشت در حرکت‌های انقلابی علیه دشمن سهمی برای خود قائل شود. همه خود را بدهکار مردم و انقلاب می‌دانستند. اگر روزی طلبکاری جای بدهکاری قرار گیرد، دیری نخواهد گذشت که استبداد از دروازه همان اشتباه وارد خواهد شد.