انتظاری که از فدراسیون تکواندو میرود
سرویس ورزشی-
بیست و سومین دوره مسابقات قهرمانی جهان 2017 با حضور 973 تکواندوکار از 183 کشور از سوم تیر ماه در سالن تیوان آرنا شهر موجو در کره جنوبی آغاز و عصر جمعه به پایان رسید.
تیم ملی تکواندو ایران در دو گروه دختران و پسران به سه مدال نقره و یک مدال برنز قناعت کرد و با کسب عنوان سومی جهان به کار خود پایان داد. این در حالی است که در سال 2016 تیم ملی ایران موفق به کسب سه طلا و یک برنز شد و به عنوان قهرمانی جهان در روسیه و بالاتر از کره جنوبی دست یافته بود.
نتایج کسب شده در مسابقات جهانی 2017 نشان داد تکواندوی مردان ایران حرکتی رو به عقب داشته است. این رشته ورزشی در کشورمان از المپیک ریو به بعد در یک سیر نزولی قرار گرفته و دیگر خبری از اقتدار گذشته در جهان نیست.
اگر در ریو با بیژن مقانلو به موفقیت نرسیدیم، این بار در رقابتهای جهانی با بیباک نتیجه خوبی حاصل نشد تا مشخص شود که مشکل امروز تکواندو تنها کادرفنی نیست که با رفتن یکی و آمدن دیگری همه چیز درست شود.
نتایج اخیر تکواندوکاران در رقابتهای جهانی ثابت کرد که برای اصلاح امور باید مشکلات را خیلی بهتر از گذشته، به دور از هرگونه احساساتی که این روزها توسط برخی جریانهای شناخته شده به ورزش تحمیل میشود، حلاجی نمود؛ اتفاقی که باید پس از المپیک ریو رخ میداد ولی این گونه نشد.
وقتی فدراسیون تکواندو اصلاحات را در زمان خودش انجام نمیدهد، آن وقت جریانات خطدار و مغرض قدرتطلب تلاش میکنند از فضای ایجاد شده بهترین استفاده را ببرند و تفکرات خود را بیش از هر جا از طریق برخی رسانهها تبلیغ و القا کنند تا شاید تصمیم گیرندگان ورزش را نیز تحت تاثیر خود قرار دهند.از سید محمد پولادگر به عنوان یکی از مدیران باتجربه ورزش انتظار میرود هرچه سریعتر فکری به حال تیم ملی تکواندوی بزرگسالان کند تا این رشته ورزشی دوباره به روزهای خوب گذشتهاش بازگردد.