ظریف دیروز یک پیام توئیتری نوشت: «سازمان ملل و تمام دنیا می‌گوید ایران به طور کامل به تعهداتش (در برجام) پایبند است اما نفرت نهادینه آمریکا از ایران، آن را به انکار واقعیت، وادار می‌کند».
وی همچنین دقایقی بعد در توئیت دیگری نوشت: «دیدارهایی عالی با رهبران در برلین، رم و پاریس داشتم. به رغم دشمنی‌های آمریکا، اتحادیه اروپا به برجام و تعامل سازنده پایبند است.»
ظریف در توئیت سوم می‌نویسد: «ایالات متحده مادربزرگ‌های ایرانی را از دیدن نوه‌هایشان محروم می‌کند. این کار واقعاً نمایش شرم‌آور دشمنی با تمام ایرانی‌هاست».
درباره این توئیت‌ها شایان ذکر است که اولاً، توئیت و ایمیل و از این قبیل همچنان که دولت اوباما را وادار به وفای عهد نکرد، برای دولت ترامپ هم بازدارنده نیست.
ثانیاً طرف اصلی برجام، آمریکاست نه اروپا. نشان به آن نشان که آقای روحانی گفت «اروپایی‌ها آقا اجازه هستند و بستن و توافق با کدخدا (آمریکا) راحت‌تر است». در واقع می‌توان پرسید اگر برجام، قائم به اروپا بود، چرا آقای روحانی به مذاکره و توافق ویژه با آمریکا اصرار داشت؟ در 18 ماهه اجرای برجام نیز، شرکت‌ها و بانک‌های مهم اروپایی به خاطر تحریم‌ها و تهدیدهای جدید آمریکا، از همکاری با ایران صرف‌نظر کرده‌اند.
ثالثاً آقای ظریف، در گذشته برخلاف امروز می‌گفت «امضای کری (آمریکا) تضمین است» که تیتر اول رسانه‌های حامی دولت هم شد. اما اکنون از نفرت نهادینه آمریکا و انکار واقعیت‌ها سخن می‌گوید. در واقع آمریکا، همینی بود که امروز هم نشان می‌دهد اما دوستان نمی‌خواستند بپذیرند.
رابعاً تقلیل تحریم‌های مربوط به ویزا علیه اتباع 38 کشور در صورت مراوده با ایران، به «محروم کردن مادربزرگ‌ها از دیدار با نوه‌های خود». هیچ تفاوتی در اصل ماجرا که گسترش فزاینده تحریم‌ها در یک سال اخیر است، ایجاد نمی‌کند و بدین ترتیب خسارت‌های برجام باقی می‌ماند، بدون عایدی مورد نظر از آن.