پس از حمله سپاه به مقر داعش در دیرالزور عناصر مخالف بسیاری، از سر هیجان یا تاکتیک و اجبار، زبان به تحسین گشودند. رضا حقیقت‌نژاد در واکنش به این وضعیت می‌نویسد: هر اقدامی برای نابودی داعش خوشحال‌کننده است، حالا هر کشوری که می‌خواهد انجامش بدهد٬ بدهد اما این خوشحالی دلیلی برای ایستادن سمت مهاجم به داعش است؟ ما می‌توانیم از نابودی داعش شاد باشیم و خوشحالی‌مان مقدمه برای حرف زدن درباره اهمیت و ضرورت پایان یافتن جنگ و اعمال فشار مدنی درباره حل مشکل سوریه باشد. وقتی وحید یامین‌پور می‌نویسد: «فاصله پشه‌های داعشی با مگس‌های اسرائیلی زیاد نیست» و مدافعان سپاه انگشت‌ اشاره سوی عربستان سعودی دراز می‌کنند، یعنی به حل مشکل سوریه فکر نمی‌کنند، به گستردن میدان آتش می‌اندیشند. گسترده شدن این آتش نیازمند خیلی چیزهاست، از جمله همراه و قانع کردن افکار عمومی. برای قانع کردن افکار عمومی شما چه چیزهایی باید بنویسید.
مثل آسیه باکری تاکید کنید: «نمایش قدرت نظامی ایران در منطقه‌ای که بوی جنگ می‌دهد، خوشحالم می‌کند»، مثل مسعود بهنود بگویید: «در این مرحله دنیا زبان غرور را بهتر می‌فهمد»، شبیه عطاء‌الله مهاجرانی بنویسید حمله موشکی «پیام روشن، مقتدرانه و به هنگام به همه» بود، عین علی علیزاده بگویید این حمله «مشروع و منطبق بر قوانین بین‌المللی است» و «پیروزی استراتژی کلان و آینده‌نگر» آیت‌الله خامنه‌ای بود و چون نفیسه کوهنورد توییت کنید آمریکا «مخالفان داعش» را می‌زند و ایران خود داعش را. سپاه دنبال گستراندن میدان جنگ به نیت کشتن «مگس‌های اسرائیلی» و «پشه‌های عربستانی» و فراهم کردن مقدمات ظهور است و شما با این نوشته‌هایتان: «مگس‌کش» جور می‌کنید.
بله! این نهایت کاری است که شما می‌کنید: تقویت ادبیات جنگ‌طلبانه و خوشگل‌سازی استدلال‌ها. آقایان مهاجرانی، بهنود، علیزاده و خانم‌ها باکری و کوهنورد، به برنامه «جهان‌آرا» از شبکه تلویزیونی افق خوش آمدید؛ مجری: وحید یامین‌پور، تهیه‌کننده: یک قرارگاهی از سپاه، میهمانان دیگر این برنامه: استاد نادر طالب‌زاده، سردار سعید قاسمی و حجت‌الاسلام پناهیان؛ میزگرد موشک، صلح و زندگی.