پرسش:
امام علی(ع) در خطبه یا منبر «سلونی قبل ان تفقدونی» چه پاسخ‌هایی را به سؤال‌های مخاطبین خود ارائه داده‌اند؟
پاسخ:
در سه بخش قبلی پاسخ به این سؤال، امام علی(ع) به هشت پرسش مخاطبین خود، پاسخ‌های حکیمانه‌ای فرمودند، و اینک در ادامه، دنباله بحث را پی می‌گیریم.
9- سائل نهم از گوشه دیگر مسجد کوفه بلند شد و پرسید: یا علی!
چه کنیم تا مشکلات زندگی در نظر ما کوچک آید؟
امیرالمؤمنین علی(ع) پنج نکته را در ارتباط با این سؤال بیان فرمودند:
1- هرگاه یک مصیبت و مشکلی در زندگی شما پدید آمد، شما مشکل بزرگ‌تر از آن را در ذهن خودتان مجسم کنید و به خود بگویید اگر به جای این مشکل وارده، آن مشکل بزرگ‌تر بر سر من فرود می‌آمد، چه می‌شد؟ اگر مشکل بزرگتر را در ذهن مجسم کنید، تحمل این مشکلی که بر سر شما وارد شد، بر شما آسان خواهد شد.
توضیح بیشتر:
مثلاً اگر خدای نکرده در یک حادثه‌ای دست کسی شکست، این شکسته شدن دست را اگر بخواهیم تحمل کنیم، در ذهن‌مان تجسم کنیم که اگر در این حادثه علاوه بر دست من، پا و سر و گردن و کمرم می‌شکست، چه می‌شد؟ وقتی آن مصیبت بزرگ‌تر را در ذهن مجسم کردید، این مصیبت وارده تحملش آسان خواهد شد.
2- رنج یک مصیبت را بر گذر زمان پخش کنید، تقسیم و توزیع کنید.
توضیح بیشتر:
پخش نمودن رنج یک مصیبت بر گذر زمان معنایش چیست؟
به این معنی است که غم و غصه‌های دیروز زندگی‌تان، برای دیروز بود، تمام شد و رفت! غم و غصه‌های فردا هم برای فرداست که هنوز نیامده، و اصلاً معلوم نیست شما فردایی داشته باشید یا نه، پس برای امروز شما، غم و غصه‌های همین امروز کافی است.
3- باور کنید که رنج و غم و مشکل زندگی پایان‌پذیر است. هیچ غم و غصه‌ای برای همیشه در زندگی شما باقی نمی‌ماند. هر مشکلی یک مدت زمانی دارد. تا یک مدتی در زندگی شما می‌ماند، مأموریت خود را به انجام می‌رساند، به اهداف خودش دست پیدا می‌کند و بعد زندگی شما را ترک خواهد گفت. مشکلات پایان‌پذیر است.
4- باور به اینکه آنچه بود و رفت، ‌مثل آنکه نبود.
توضیح بیشتر:
خیلی وقتها غصه‌های ما بابت چیزهایی است که به دست آورده‌ایم، بعد از اینکه از دست ما رفت می‌نشینیم و غصه می‌خوریم. امام علی(ع) می‌فرمایند: این هم غصه خوردن ندارد، چون آنچه بود و رفت، مثل اینکه از اول آن را نداشتید، خلاص!!
5- باور به اینکه آنچه به دست نیامد، مثل آنکه بود و رفت.
توضیح بیشتر:
خیلی وقت‌ها غم و غصه‌های ما بابت چیزهایی است که سعی کردیم آن را به دست بیاوریم، ولی به دست نیامده است. می‌نشینیم و غصه‌اش را می‌خوریم. این هم غصه خوردن ندارد چون آنچه به دست نیامد، مثل آن که بود و رفت.
سؤال کننده نهم هم، جواب سؤال خود را گرفت و نشست.
10- سائل دهم از گوشه دیگر مسجد کوفه بلند شد و پرسید:
یا علی!
غذای روح انسان کدام است؟
امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: سه چیز است؛
1- ذکری که از زبان‌تان عبور نماید و به قلب شما راه پیدا کند.
2- توبه‌ای که نصوح باشد یعنی انسان دیگر به آن گناه بازگشت ننماید.
3- موعظه‌ای که بر جان بنشیند و قلب آدم را زیر و رو کند.
سائل دهم هم جواب سؤال خود را گرفت و نشست.
ادامه دارد