ایلنا از قول یک کارشناس اقتصادی نوشت: امروز بیشتر از آنکه بگوییم رفتن آقای نعمت‌زاده قطعی است، باید گفت رفتن ایشان لازمه ادامه حیات صنایع کوچک و متوسط است. وزیر آینده باید برای خروج از بحرانی که دامنگیر صنعت کشور شده است نگاه استراتژیکی به بنگاه‌های کوچک و متوسط داشته باشد و از تجربیات کشورهای دیگر در این حوزه استفاده کند.
دیلمخانیان ادامه داد: شاخصه دیگر وزیر آتی صنعت، داشتن نگاه ویژه و علمی به صادرات غیرنفتی است. ما در این بخش هرگز نتوانستیم به توفیق عملی دست یابیم چرا که اغلب محصولات نهایی که تولید می‌کنیم برای بازارهای هدف جاذب نیست و نمی‌دانیم قرار است در کدام بازار به فروش برسد. بهای تمام شده تولید و حتی کیفیت آن غالبا در بازارهای صادراتی رقابتی نبوده است لذا وزیر متولی صنعت باید کسی باشد که به این بخش نیز آگاهی کامل و نگاه علمی و عملی داشته باشد.
آنچه محافل مدعی‌ اصلاح‌طلبی و حامی دولت توضیح نمی‌دهند این است که چرا اساسا وزیر ناکارآمدی مانند نعمت‌زاده، 4 سال در رأس این وزارتخانه مهم بود؟ این حضور چه نسبتی با ریاست وی بر ستاد انتخاباتی روحانی در سال 92 داشت؟ و چگونه وزیر چند هزار میلیاردی و سالخورده با داشتن بالغ بر 20 شرکت خصوصی می‌توانست به وضعیت صنعت و تولید و کارخانه‌های رکود زده رسیدگی کند؟