شریعتمداری در گفتگو با فارس:
ترامپ هم از آخور آل سعود خورده است هم از توبره قطر
مدیر مسئول روزنامه کیهان گفت: پوشالی بودن ناتوی عربی قبل از تشکیل آن هم به وضوح قابل فهم بود، بنابراین چه بهتر که فروپاشی آن به جای آنکه به حساب پوشالی بودن آن و طرح فریب آمریکا نوشته شود، به حساب کنارهگیری قطر از این ائتلاف فاکتور شود.
حسین شریعتمداری در گفتوگو با فارس، درباره اختلافات و درگیریهای اخیر بین کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس گفت: در حالی که ترامپ ۵۰۰ میلیارد دلار از آخور ملک سلمان را به بهانه تشکیل «ناتوی عربی» بالا کشیده و سرمست از این باج به آمریکا بازگشته بود، قطر با خروج از ائتلاف ریاض، عمود این خیمه فریب را کشید و خواب خوش آل سعود را به کابوس تبدیل کرد. دونالد ترامپ که انتظار میرفت این اقدام قطر را به شدت محکوم کند، تنها به این بسنده کرد که ریاض و دوحه را به خویشتنداری دعوت کند!
وی افزود: واکنش ترامپ نشان میدهد که آنچه برای آمریکا در درجه اول اهمیت قرار داشته، فروش ۱۱۰ میلیارد دلار تسلیحات به آل سعود و بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار قرارداد دیگر بوده است و «ناتوی عربی» چک بیمحل ترامپ در مقابل ۵۰۰ میلیارد دلار بادآورده بود.
مدیر مسئول روزنامه کیهان تصریح کرد: بنابراین میتوان حدس زد که آمریکا از کنار کشیدن قطر نه فقط ناراضی نیست بلکه احتمالا این کنارهگیری بدون اشاره آمریکا صورت نگرفته است، چرا که اگر قطر با کنارهگیری خود باعث فروپاشی ناتوی عربی نشده بود، ملک سلمان انتظار داشت از آستین این تشکل، دستی بیرون آمده و برای مقابله با ایران اسلامی کاری بکند و این انتظار در حالی بود که آمریکا پیش از این هم در جریان جنگ تحمیلی تمام کشورهای عربی باستثناء سوریه و لیبی را در کنار صدام علیه ایران اسلامی به کار گرفته و ناکام از آن معرکه بیرون آمده بود، از این روی پوشالی بودن ناتوی عربی قبل از تشکیل آن هم به وضوح قابل فهم بود.
شریعتمداری ادامه داد: بنابراین چه بهتر که فروپاشی آن به جای آنکه به حساب پوشالی بودن آن و طرح فریب آمریکا نوشته شود، به حساب کنارهگیری قطر از این ائتلاف فاکتور شود. در این حالت فرصت دوشیدن بیشتر آل سعود نیز برای آمریکا باقی میماند. یعنی ترامپ هم از آخور آل سعود خورده است و هم از توبره قطر.
وی خاطرنشان کرد: احساس ناتوانی آمریکا در مقابل ایران از یکسو و در همان حال فریب شیوخ عیاش عرب و دوشیدن آنها به بهانه مقابله با ایران اسلامی را میتوان مصداق این آیه شریفه دانست: «کمثل الشیطان، اذ قال للانسان اِکفر فلما کفر قال انی بریٌ منک اِنی اخاف الله رب العالمین» «مانند شیطان که به انسان گفت کفر بورز و هنگامی که کفر ورزید (و کار از کار گذشت ) گفت من از تو تبری میجویم، چرا که از خدای ربالعالمین بیم دارم».