معلم شهيد «سیدمحمدرضا ناصریان» سال 1336 در روستاي عبديا از توابع شهرستان دامغان متولد شد. او در سال 1357 در رشته جامعه‌شناسي دانشگاه تهران مشغول به تحصيل شد و در سال 58 به همراه جهادسازندگي راهي كردستان شد.
روزي نامه‌اي از كردستان آمد. نامه از روستايي بود كه «سيدمحمدرضا» چند ماه در آن مشغول فعاليت‌هاي فرهنگي بود. به طوري كه مردم دلبسته او شده بودند. در نامه از او گلايه شده بود چرا ديگر به كردستان نمي‌آيد و سراغي از آنها نمي‌گيرد. مردم روستا نمي‌دانستند «سيدمحمدرضا» 1 سال پيش به شهادت رسيده است. او 21/11/61 به جبهه رفت و در 21/1/62 در عمليات والفجر‌(1) مجروح شد و در 24/1/62 در 25 سالگي به بالاترین آرزوي هر مومن يعني درجه رفيع شهادت نائل آمد.
فرازی از دل‌نوشته‌های شهید: جبهه فقط منحصر به جبهه جنگ نيست. همه جا جبهه است اگر همراه با اطاعت از ولايت فقيه زمان باشد و كسي هم در جبهه جنگ موفق مي‌شود كه در بقيه جبهه‌ها و خصوصاً، جهاد اكبر، مبارزه با نفس، موفق شود. بدون موفقيت در جهاد اكبر به جهاد اصغر نمي‌پذيرندت و اگر هم بپذيرندت، ره به جايي نخواهي برد. وقتي خانواده شهيد در سال 1379 خدمت «مقام معظم رهبري» رسيدند و مجموعه نوشته‌هاي وي در قالب «شوق كعبه» را ارائه كردند، ايشان در حاشيه اين مجموعه نگاشتند؛ «بسمه تعالي، خداوند شهيد عزيز را به برترين درجات قرب نائل فرمايد.»