(بدان ای سالک راه خدا!) ممکن است یک کسی، به یک تسبیحی آن‌قدر تعلق داشته باشد که یک کس دیگری، به یک سلطنت این تعلق را نداشته باشد. این اولی، بیشتر به دنیا چسبیده است و آن دومی کمتر. سلیمان‌بن‌داود هم سلطان بود، سلطانی که بر همه چیز حکم می‌کرد. لکن آن سلطنت، یک سلطنتی نبود که دل سلطان را، دل سلیمان‌بن داود را به خودش جذب کند. رسول اکرم(ص) هم رئیس یک ملت بود، و فرمان‌فرمای ملت بود، لکن این فرمان‌فرمایی، این‌طور نبود که او را جذب کند به خودش. فرمان‌فرمایی در تحت سیطره او بود، نه او، در تحت سیطره فرمان‌فرمایی. (1)
ـــــــــــــ
1- صحیفه امام، ج14، ص11