سکوت وزارت نفت و بانک مرکزی درباره عدم بازگشت 20 میلیارد دلار درآمد نفتی
20 میلیارد دلار از درآمدهای نفتی در دولت یازدهم به خزانه برنگشته است.
به گزارش روزنامه جوان بعد از آنکه افراد مرتبط با پرونده کرسنت در دولت یازدهم مسئولیت اخذ کردند پیش‌بینی می‌شد مشکلاتی مشابه ب.ز رخ دهد این در حالی است که طبق گزارش تفریغ، 20 میلیارد دلار از بدهی خریداران نفت وگاز ایران در سال‌های 92 و 93 برنگشته و وزارت نفت و بانک مرکزی در خصوص اسامی بدهکاران و تسویه بدهی‌ها، همچنین طلب نفتی سال‌های 94 و 95 سکوت کرده‌اند. مردم نگران ظهور ابر زنجانی‌ها هستند. دولت باید شفاف‌سازی کند.
گزارش‌های تفریغ بودجه نشان می‌دهد حدود 20 میلیارد دلار از بدهی خریداران نفت و گاز ایران به کشور بازنگشته است و سکوت وزارت نفت و بانک مرکزی تا پایان دولت یازدهم نیز ادامه دارد.
گزارش تفریغ بودجه سال 1393 دیوان محاسبات که 29 دی ماه سال 94 منتشر شده بود، اعلام کرد: مطابق صورت‌های مالی شرکت ملی نفت ایران مانده بدهی مشتریان نفت خام در پایان سال 1393 مبلغ 16 میلیارد و 921 میلیون و 752 هزار دلار است که از مبلغ مذکور مبلغ 9 میلیارد و 163 میلیون و 500 هزار دلار به شرح جدول شماره یک این بند مربوط به بدهی مشتریان نفت خام از محل صادرات سال 1393 و مبلغ 7 میلیارد و 758 میلیون و 252 هزار دلار مربوط به بدهی مشتریان نفت خام از محل صادرات قبل از سال 1393 بوده است.
لازم به ذکر است گزارش تفریغ بودجه سال 1394 که اواخر سال گذشته منتشر شده، اشاره‌ای به صورت‌های مالی شرکت ملی نفت ایران و تعیین تکلیف بدهی‌های مشتریان نفت و گاز ایران در سال‌های 94، 93، 92 و قبل از آن نکرده است.

منحل‌کنندگان شورای شهر اول تهران این‌بار 6 طیف شدند!
با وجود تأکید شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بر ارائه یک فهرست در انتخابات شوراها، هر کدام یک فهرست جداگانه در انتخابات شورای شهر تهران و برخی شهرهای دیگر ارائه کردند.
نشریات اصلاح‌طلب دیروز و پریروز، در گزارش‌ها و آگهی‌های خود فهرست‌های متفاوتی را منتشر کردند که از اختلاف شدید میان گروه‌های اصلاح‌طلب حکایت می‌کند. روزنامه آفتاب یزد هر چند در گزارشی نوشت «موازی خطرناک در انتخابات شورای شهر، مراقب لیست‌های جعلی باشید» اما چند لیست و فهرست متفاوت را تحت عنوان‌های «لیست امید»، «لیست شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب» و «لیست اصلاح‌طلبان پیشرو» منتشر کرد. اما روزنامه قانون فهرست دیگری را تحت عنوان «ائتلاف قانون» و با شعار به عقب بازنمی‌گردیم منتشر کرد که باز هم شامل افراد متفاوت‌تری است.
از طرف سوم، روزنامه اعتماد فهرست‌های متفاوتی تحت عنوان «لیست امید مردم تهران» و «مجمع معتمدین عدالت‌گستر» را منتشر کرد که شامل افراد دیگری است. روزنامه آرمان اما دو فهرست شامل «لیست امید شهر تهران» و «امید اصلاحات - ائتلاف بزرگ اصلاح‌طلبان» را منتشر کرده است. پیش از این (مهدی آیتی عضو فراکسیون مشارکت در مجلس ششم و رئیس ستاد انتخاباتی روحانی در خراسان‌جنوبی در سال 92) به روزنامه ستاره صبح گفته بود برخی نامزدهای اصلاح‌طلب شورای شهر، دلال‌ و بی‌صلاحیت هستند.
دیروز هم علی‌محمد غریبانی رئیس پیشین شورای هماهنگی جبهه اصلاحات به «ستاره صبح» گفت: لیست شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، اقناعی نیست.
وی می‌گوید «اصلاح‌طلبان نباید به این شکست و آبروریزی تن دهند. لیستی که از سوی این شورا بسته شده مشی اصلاح‌طلبی احزاب را نادیده گرفته است.
تخصص، کارایی، هوشمندی و تبحر باید ملاک شورای عالی سیاست‌گذاری قرار می‌گرفت، نه آنکه سهم‌خواهی و باندبازی جناحی مدنظر قرار گیرد. چرا باید شهردار شخصیتی سیاسی باشد؟ چرا باید شورای شهرها سیاسی باشند؟  حتی اگر افرادی سیاسی انتخاب شوند باید در قالب تخصصی و با رعایت حقوق شهروندی و رعایت منافع عمومی فعالیت کنند. سایه‌ها باید به یک اندازه بر سر شهر گسترده باشد. اگر بنا باشد با همین روند پیش برویم، شکست اصلاح‌طلبان قطعی خواهد بود. باندبازی در شورای شهر جواب نمی‌دهد. در شورای شهر باید از سیاسی‌کاری دوری کنیم. به نحوی که همه مسائل و اشکالات رفع شود باید پاسخگوی مطالبات و منافع مردم بود، نه اینکه هر کسی با ماست، اصلح‌تر است.
وی تصریح کرد: چرا باید کاری انجام داد که این همه اعتراض به دنبال خود داشته باشد؟ چرا بی‌گدار به آب می‌زنید و اجازه نمی‌دهید مردم با فهم خودشان انتخابات را رقم بزنند؟ شما در هر جایی که هستید اول آنجا را آباد کنید سپس به عرصه‌های دیگر وارد شوید.
غریبانی درباره تصمیم‌گیری عارف در شورای عالی اصلاح‌طلبان گفت: من و برخی دوستان پیش از اینها به دکتر عارف تذکرات لازم را دادیم و گفتیم روندی که در پیش گرفته‌اید صحیح نیست. آقای کواکبیان، سیدهادی خامنه‌ای، بنده و دیگر گروه‌ها معترض شدیم و جلسه شورای سیاستگذاری را قبول نکردیم و به خانه‌هایمان بازگشتیم. باید به آقای عارف بگویم که اگر مدیریت صحیحی داشتید این اتفاق نمی‌افتاد شما برای مدیریت لایق نیستید. از طرفی من اعتقاد ندارم که آبروی ما و اصلاح‌طلبان وابسته به این لیست است. این آقایان باید پاسخ دهند که چطور برنامه‌ریزی کردند؟ آقای عارف اگر اظهار پشیمانی هم کند دیگر سودی ندارد. شما باید از ابتدا جوری عمل می‌کردید که این مشکلات پدید نیاید و مردم با اعتماد به پای صندوق‌های رأی بروند.
*  غریبانی می‌گوید: دو سه گروه که انحصارطلب هستند و سایر گروه‌ها را به حساب نمی‌آورند، تشکل را بها نمی‌دهند و اگر وارد شورای هماهنگی یا شورای سیاستگذاری شوند، برای بالا بودن وزن سبد رأی‌شان، تنها افراد خودشان را در آن نهاد فعال خواهند کرد.
یادآور می‌شود دو گروه اصلاح‌طلب 7 و 7 نفره در شورای شهر اول تهران پس از مدت‌ها غنیمت‌خواهی و درگیری، کار شورا را به بن‌بست و سرانجام انحلال کشاندند.

مجازات چوب و پیاز دولت برای اقتصاد ایران با ادعای کاهش تورم
در حالی که تورم در دولت یازدهم رو به تصاعد بود، مدیران دولتی از کاهش آن گفتند. روزنامه صبح‌نو در‌این‌باره نوشت: در دوره دولت یازدهم شاهد رکود عمیق بودیم و هر سال رئیس‌جمهور با ماشین لندکروزش یک تک پا از روی آن رد می‌شد و مردم را با خودش نمی‌برد. عوض‌اش ایرادی نداشت تورم تک رقمی بود. واردات با اینکه در آمارها نشان از کاستن‌اش می‌داد ولی غافل از اینکه واردات کالاهای مصرفی هنوز پابرجا بود، ولی عوض‌اش تورم تک رقمی بود. نقدینگی بالا می‌رفت ولی عوض‌اش تورم تک...
همه اینهایی که گفته شد خلاصه هم و غم کم آقای روحانی در این چهار سال بود که حتی همین کاهش تورم هم که خواسته‌اش بود، با گره زدن اقتصاد به برجام و بالا بردن مرتب انتظارات مردم از دستش در رفت و چنان کم شد که اقتصاد و مردم و معیشت را هم با خود برد.
اما داستان چیست؟ واقعیت این است که تورمی که آقای روحانی به قدری سیاست‌های انقباضی اعمال کردند که کشور در رکود شدید فرو رفت و هیچ خبری از رشد بدون نفت نبود. مشکل این‌جاست که هیچ‌کس فکر نمی‌کند تورم رفت که رفت.
طی گزارشی که صندوق بین‌المللی پول (IMF)  منتشر کرده است، پیش‌بینی تورم دو رقمی را مجددا برای اقتصاد ایران کرده و آن را به شدت محتمل دانسته است. صندوق بین‌المللی پول انتظار دارد به رغم نصف شدن رشد اقتصادی، تورم دو رقمی در سال 2017 به اقتصاد ایران بازگردد.
مطمئنا این شرایط مدیریت تورم هم یکی از بدترین نوع مدیریت‌های تورم است که باید به آن توجه کرد؛ رشد نقدینگی به شدت بالا و کاهش سرعت گردش پول به شدت زیاد و نتیجه تورم پایین که هر لحظه می‌تواند مانند یک نارنجک ضامن کشیده منفجر شود چه دولت شیخ‌حسن روحانی ادامه پیدا کند و چه دولت دیگری بیاید. شاید بهتر باشد باز هم استنادی به آمارهای صندوق بین‌المللی پول بیاندازیم:
رشد نقدینگی در ایران طی سال 95 به 29/5 درصد رسید که این رقم 3/5 برابر متوسط رشد نقدینگی منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا و آسیای مرکزی در این سال بوده است. رشد نقدینگی منطقه در سال 95 بالغ بر 8/2 درصد بوده است.
رشد نقدینگی 29/5 درصدی در سال گذشته بیشتر از متوسط 14 ساله 2000 تا 2013 بوده است. متوسط رشد نقدینگی در این دوره 28/7 درصد بوده است.
این مسئله به خوبی نشان می‌دهد که نیاز بازار و نیاز اقتصاد ایران و ساختار اقتصاد ایران ساختاری است که نیاز به یک تورم ملایم (10 الی 20 درصد) همراه با رشد اقتصادی دارد تا بتواند در ادامه و آرام‌آرام این وضعیت تورم را برای مردم حل کند. تورمی که تنها، تک رقمی است و هیچ فایده‌ای به حال کشور ندارد و هیچ رشدی را هم ضمانت نمی‌کند.

گزارش المانیتور از سؤال مهم مردم ایران /پس روحانی در این 4 سال چه می‌کرد؟!
خبرگزاری فرانسه نسبت به ناامیدی اکثریت مردم ایران درباره اثرات برجام و تأثیر آن بر سرنوشت انتخابات ابراز نگرانی کرد.
فرانس پرس نوشت: سرمایه‌گذاری عظیم و گسترده‌ای که قرار بود به دنبال اجرای توافق هسته‌ای در ایران به ارمغان بیاید و اقتصاد ایران را احیا کند، اجرایی نشده و این باعث یأس و سرخوردگی بسیاری از رأی‌دهندگان شده است.
در این گزارش آمده است: آمار و ارقام گویای همه چیز است؛ از زمان اجرای توافق هسته‌ای در ژانویه 2016 و لغو برخی از تحریم‌ها علیه ایران، توافق‌هایی برای سرمایه‌گذاری در ایران نهایی شده‌اند که ارزش آنها فقط 1/2 میلیارد دلار است.
بیش از یک چهارم از جوانان بین 18 تا 25 سال بیکار هستند و بسیاری از بقیه جوانان شغل‌هایی بسیار کمتر از سطح آموزشی‌شان دارند.
پرنیان یک شهروند 24 ساله ایرانی گفت: من پنج سال در یکی از شاخص‌ترین دانشگاههای معماری تحصیل کردم اما آنچه اکنون انجام می‌دهم را شاید فردی که کار کردن با یک نرم‌افزار را طی دو ماه یاد بگیرد بتواند انجام دهد.

تاجیک: ما اصلاح‌طلبان با توده مردم ارتباط نداریم
مشاور رئیس دولت اصلاحات اذعان کرد اصلاح‌طلبان اعتنایی به مناطق محروم نداشته‌اند.
محمدرضا تاجیک در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت: طرف مقابل تلاش می‌کند تا از قدرت گفتمانی در فضاهای پیرامونی بهره بگیرد.
اصلاح‌طلبان این ضعف و خلأ را دارند که حرکت خود را بیشتر در فضاهای بزرگ شهری سازماندهی کرده‌اند. ما کمتر به این اندیشیده‌ایم که بر روستاها اثر بگذاریم.
وی می‌افزاید: این مشکل اعتدالیون و اصلاح‌طلبان است که زبان ارتباط با توده‌های مردم را کمتر دارند. ما این فرض را می‌گیریم که رقیب بیان توده‌ای و پوپولیزم را ترویج می‌دهد. باید توجه داشت که در جهان کنونی ما پوپولیزم همان معنای دهه 50 و 60 را نمی‌دهد. چه لیبرال‌ها و چه کمونیست‌ها در سیاست‌ورزی خود به نوعی پوپولیزم توجه دارند و حرکت خود را بر مبنای مطالبه حرکت جمعی تنظیم می‌کنند تا رود و دریای خروشانی ایجاد کنند. ستادهای اصلاح‌طلبان از خیلی وقت پیش باید تمهید می‌کردند که حرکتی را در یک جغرافیای انسانی شروع کنند که در آن ضعف و خلأ دارند. امروز می‌بینیم که بیشتر تجمع‌های اصلاح‌طلبان در مراکز استان‌ها برگزار می‌شود. این امر می‌تواند ما را از این غافل کند که بیشتر توده‌های مشارکت‌جو در روستاها هستند. امروز باید تمرکز ستادها این باشد که مراکز استان‌ها را رها کنند چرا که ما در مراکز سازمان رأی ثابتی داریم که معمولاً در آن تفاوت جدی معناداری ایجاد نمی‌شود. لیکن برگزاری همایش در یک شهر کوچک می‌تواند کارساز باشد. به جای اینکه ستادها سیاهه‌ای از فعالیت‌شان در شهرها بنویسند باید از مرکزنشینی خارج شوند و سیاهه‌ای از همایش در شهرها و روستاهای کوچک بنویسند.