سعید سجادی
سلام فیروزجان!
یادت هست اولین روز آشنایی‌مان!
اواسط دهه 1360 قصه‌ای آورده بودی برای چاپ به نام «کابین‌ها» تو با ظرافت، گفت‌وگوهای چندکابین تلفن را با نگاهی جامعه‌شناسانه نکته به نکته مرور کرده بودی تا به این پرسش برسی که در هنگامه دفاع مقدس و پشت سر گذاشتن انقلاب؛ چرا در مغز برخی آدم‌ها گویی اتفاقی نیفتاده و انگار همه این سال‌های دشوار را در قوطی کنسرو به سر برده‌اند.
قصه دردمندانه‌ات به چاپ رسید و من نامت را به خاطر سپردم. جناب سرگرد فیروز جلالی، با ظاهری آراسته و کیفی که چون لباس خدمتت در نیروی دریایی جمهوری اسلامی به دیدنش عادت کردیم.
سال‌ها بود در ضمن خدمت می‌نوشتی و با لبخندی بر لب همیشه با اعتماد به نفس سخن می‌گفتی، کمتر لبت به گلایه باز می‌شد به جز لحظاتی که سرریز می‌شدی از دست فلان کارگردان که فیلمنامه‌ات را درسته برداشته بود و فیلمش که در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده بود، به اعتراض برخاستی، او فقط اسم‌های فیلمنامه تو را عوض کرده بود. بالاخره پس از سال‌ها دویدن داوران خانه سینما به نفع تو رای دادند و سهم تو شد چند لحظه آمدن اسمت در تیتراژ آخر فیلم و پولی در اندازه یک دهم یک فیلمنامه که تازه آن هم، تکه‌تکه به تو رسید. جالب اینکه جناب کارگردان خودش را مولف معرفی می‌کرد.
به لحاظ قدرت قلم و فضاسازی بسیار بهتر از طیف نویسندگان شبه روشنفکر می‌نوشتی، مثل فیلمنامه‌هایت که انصافا بسیار قوی‌تر از مدعیان می‌نوشتی، اما این را پذیرفته بودی که نویسندگان و شاعران انقلاب باید ریاضت بکشند و با حداقل‌‌ها بسازند، تازه تهمت هم بخورند که به این‌ها حقوق‌های میلیونی پرداخت می‌شود.
در حالی‌که بسیاری از خبرگزاری‌ها، حتی آنها که با بودجه بیت‌المال روزگار می‌گذرانند، عمده تلاششان روی مطرح کردن شبه روشنفکرانی است که حتی از روخوانی سعدی و حافظ عاجزند اما علاوه بر رسانه‌های داخلی در رسانه‌های ماهواره‌ای هم حیّ و حاضرند، انشاواره‌هایی نیز در مقام عقده‌گشایی علیه انقلاب می‌خوانند. سفر فرنگ می‌روند به خانه سفیر آمد‌و‌شد دارند و الخ.
بر عکس تو که وقتی پس از سال‌ها در یکی از محلات شلوغ تهران یک آپارتمان کوچک خریدی تا بدون ترس از صاحبخانه بنویسی، توی مترو خنده از لبانت محو نمی‌شد.
فیروزجان!
تو آگاهانه اردوی حسین(علیه‌السلام) را با همه چرب و شیرین و شهرت دنیا عوض نکردی و به خاطر همین خبر درگذشت تو را از رسانه‌های بیگانه پخش نکردند و میزگرد فقدان تو را ترتیب ندادند.
به سلامت، سفرت خوش باد و حشرت با مولایت با شهسوار آفرینش حضرت علی مرتضی باد!
بدرود سرهنگ!