اسرائیل پاسخ سخت می‌خواهد

 

 

سید حامد موسوی صمد

 چندیست پس از تهاجم سحرگاه ۵ آبان رژيم صهیونیستی به حریم ایران، شاهد اظهار نظرهای جامع و غیر احساسی و در مقابل، اظهاراتی سطحی و به دور از درک آنچه رقم خورده است و از همه مهم‌تر، عدم درک آنچه که مانع از بروز چنین تهاجماتی علیه امنیت کشور شده است، رو‌به‌رو بوده ایم. حال، با یکی از این اظهارنظر‌ها آشنا می‌شويم: اگر در مقابل حملات هوائی و... رژيم صهیونیستی علیه امنیت کشور، بخواهیم محکم بمانیم و پاسخ متقابل ارائه شود، وارد یک معرکه خطرناک، جنگ تمام عیار نظامی، خواهیم شد پس، گستاخی او را ندیده بپنداریم و این چنین، حسن نیت خود را به طرف مقابل نشان دهیم و به او بفهمانیم که ما دنبال دشمنی و جنگ نیستیم و اگر این چنین شد او نیز حسن‌نیت خود را نشان خواهد داد و دست از دشمنی علیه ملت ایران بر خواهد داشت. این تلقی، دارای طرفدارانی است که همواره بر طبل روابط مسالمت آميز با طرف آمریکایی کوبیده‌اند و همچنان می‌کوبند، اینان معتقدند این ماییم(جمهوری اسلامی) که دچار توهم توطئه و دشمنی هستیم. در بررسی درست یا غلط بودن این نگاه، ابتدا بایستی به اصل موضوع خوب بنگریم و ببینیم چه نکاتی در آن نهفته است. بخش اول: بررسی این نکته است، اگر ما حسن نیت خود را به طرف مقابل نشان دهیم، او نیز حسن نیت خود را نشان خواهد داد و دشمنی نخواهد کرد و شاهد پایان دشمنی‌ها خواهیم بود. در بررسی این بخش از موضوع، باید تجارب تاریخی(پس از انقلاب) را مورد راستی آزمایی قرار دهیم. برای واکاوی دقیق، بحث حاضر را با طرح این سؤال پیش خواهیم برد، آیا در طول تاریخ ایران اسلامی، اولا مقاطعی بوده است که جمهوری اسلامی ایران، برای اینکه به طرف مقابل نشان دهد که دنبال دشمنی نیست، اقداماتی را جهت ابراز حسن نیت خود به طرف مقابل انجام دهد و دوما اگر بوده است آیا شاهد حسن نیت طرف مقابل نیز بوده‌ایم یا خیر؟ آنچه که در حافظه تاریخ ایران اسلامی ثبت شده است، وجود سلسله اقداماتی است که در مقاطع مختلف برای ارائه حسن نیت خود به طرف مقابل(ویژه آمریکا) انجام گرفته است که به برخی از آنها ذیلا اشاره می‌کنیم. موضوع آزادسازی گروگان‌های آمریکایی: موضوع 

آزاد سازی گروگان‌های آمریکایی در ایران که نهایتا با وساطت کشور الجزایر، منتهی به قرارداد الجزاير ميان ایران و آمریکا شد. نماینده آمریکا در بند یک قرارداد، متعهد شده بود که از زمان وضع قرارداد الجزایر، دیگر در امور داخلی ایران مداخله نخواهد کرد و براين اساس طرف ایرانی همه گروگان‌های آمریکایی را آزاد کرد، اما هیچ وقت طرف آمریکایی به تعهد خود عمل نکرد و فراتر از مداخله، بلکه مکرر توطئه‌ها علیه ملت ایران اعمال کرده است. البته این آخرین بار نبود که ایران حسن نیت خود را به طرف آمریکایی نشان داد و شاهد سوءنیت طرف مقابل بود. 

نمونه دوم: بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲، تعدادی از سربازان آمریکایی در لبنان گروگان گرفته شدند و آمریکا به‌صورت تلویحی خواستار تلاش جمهوری اسلامی ایران جهت آزادی گروگان‌های آمریکایی شد و در مقابل او نیز قول داد حسن نیت خود را نشان خواهد داد. رئیس‌جمهور وقت ایران اسلامی، موقعیت را برای ترمیم روابط فی مابین مناسب دیدند و معتقد بودند حسن نیت خود را به طرف آمریکایی نشان خواهیم داد و شاید این چنین شاهد حسن نیت آمریکایی‌ها نیز باشیم، یا تحریم‌ها لغو شوند و یا لااقل پول‌های بلوک شده ایران را آزاد نمايند. براین اساس جمهوری اسلامی ایران از جایگاه و نفوذ خود استفاده کرد و توانست همه گروگان‌های آمریکایی را آزاد نمايد و یک بار دیگر، این ایران بود که حسن نیت خود را نشان داد و همه منتظر پاسخ متقابل و بعبارتی حسن نیت طرف آمریکایی بودند، اما جالب اینجاست به محض اینکه آخرین سرباز آمریکایی آزاد شد و قدم به خاک آمريکا گذاشت، سخنگوی کاخ سفید پشت تریبون آمد و گفت هیچ چیزی برای ما تغییر نکرده و همچنان دولت ایران را یک دولت تروریسم می‌دانیم. این بار نیز ایران نتیجه حسن نیت خود را در موضع خصمانه سخنگوی دولت آمریکا به عینه دید. البته این نیز، آخرین بار نبود و مکرر در مقاطع مختلف، شاهد این موضوع بوده ایم. در دوران سید محمد خاتمی، دولت اصلاحات چندین بار از دریچه همکاری و تعامل با دولت آمریکا برآمد و در مقابل، رئیس‌جمهور وقت آمریکا(بوش‌ پسر ) 

دولت ایران را جزو سه کشور محور شرارت اعلام کرد. بنابراین در جمع‌بندی بخش اول باید گفت: به استناد شواهد عینی تاریخ پس از انقلاب،  هر چه طرف ایرانی از در تعامل وارد شده است، طرف آمریکایی از در تقابل وارد شده است.

در بخش دوم: به بررسی این ادعا خواهیم پرداخت که‌ اگر ایران پاسخ متقابل به تجاوز رژيم صهیونیستی نشان دهد شاهد ایجاد شرایط خطرناک ورود به جنگ تمام عیار نظامی، خواهیم بود. این بخش از گزاره مورد نظر را در سنجه علم روابط بین‌الملل، مورد راستی آزمایی قرار می‌دهیم. براساس داده‌های علم روابط بین‌الملل، اگر رژیم صهیونیستی واقعا خواهان تقابل نظامی مستقیم با جمهوری اسلامی ایران است، صرفا در یک حالت به جنگ تمام عیار نظامی با ایران سوق پیدا خواهد کرد و آن، زمانی است که جمهوری اسلامی را در موضع انفعال و یا در موضع ضعف و ناتوانی در دفاع از منافع و تمامیت ارضی خود دریابد. براین اساس اگر ایران اسلامی پاسخ متقابل و محکمتر از آنچه او در تجاوز به حریم ایران رقم زده است، ارائه نکند بایستی منتظر جنگ تمام عیار نظامی باشد. 

بر همین اساس، اسرائیل پاسخ سخت می‌خواهد. در پایان، براساس آنچه گفته شد(تجارب تاریخی و همچنين داده‌های علم روابط بین‌الملل)، نگارنده معتقد است اگر رکنی به نام ولی فقیه در رأس مملکت نبود، دشمن قطعا، این حسن نیت برخی از دولتمردان ایرانی را به مثابه انفعال و ضعف قلمداد می‌کرد و در این صورت، تاوان سختی بر این 

مملکت می‌گذشت. در واقع، اگر ولایت فقیه خلأناشی از مواضع ضعیف، رفتارهای ساده‌لوحانه و خوشبینانه برخی از دولتمردان، آن‌هم در مقابل سوءنیت و تخاصم عینی دشمنان این مرز و بوم را پر نکرده بود، براساس تجارب تاریخی و همچنين داده‌های علم روابط بین‌الملل، امروز بایستی شاهد اتفاقات بسیار خطرناک می‌بودیم.